Η ΑΠΕ ΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ ΠΑΡΕΛΑΥΝΕΙ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΠΟΤΗΡΑΚΗ

 

 

_{Χρόνια Πολλά, Ζήτω η 28η Οκτωβρίου, Ζήτω η Ελλάδα μας! Και επ’ ευκαιρίας αυτής της μεγάλης Εθνικής μας Εορτής, για να είμαστε στο κλίμα της ημέρας, σήμερα Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2022, σας παραθέτουμε από την Φωτογραφική Συλλογή του συμπολίτη μας Μιχάλη Ποτηράκη, βετεράνου παράγοντα της ΑΠΕ Αγία Ελεούσα, ορισμένες, παλαιές φωτογραφίες από την συμμετοχή τμημάτων της ιστορικής ομάδας της πόλης μας, σε παρελάσεις του παρελθόντος!}

 

 

 

 

_{Ιστορική φώτο, από την Ελλάδα και την Αγία Βαρβαρα της Μεταπολίτευσης - χρονικά η εικόνα προσδιορίζεται παραπάνω από 40 χρόνια πίσω - όπου ο Μιχάλης Ποτηράκης, μόλις έχει καταθέσει στεφάνι εκ μέρους του ΔΣ της ΑΠΕ Αγία Ελεούσα. Πιο πίσω, αριστερά (δίπλα από τον Αξιωματικό της Αστυνομίας Πόλεων) διακρίνεται ο τότε Δήμαρχος Αγίας Βαρβάρας, αείμνηστος, Μήτρος Σουλιμιώτης}

 

 

 

 

 

_{Σε πρώτο πλάνο, με προτεταμένο το αριστερό χέρι, διακρινεται, ο Χρήστος (Χρυσόστομος) Δουλγέρης}

 

 

_{Στην δεύτερη - ακριανή, αριστερή - σειρά, διακρίνεται ο Ανδρέας Γουσέτης και ακριβώς πίσω του, ο Δημήτρης Λαζάρου (Πιγκουϊνος)}

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

_{Φώτο, λίγο μετά το 1990, καθώς στις πίσω σειρές (όρθιοι), τέταρτος από αριστερά, διακρίνεται ο Χρήστος Πατσατζόγλου, μέλος τότε των ακαδημιών της ΑΠΕ. Ο εν λόγω συμπολίτης μας το 1995 θα παίξει με την Αγία Ελεούσα στην Δ΄ Εθνική, το καλοκαίρι του 1996 (σε ηλικία 17 ετών) θα μεταγραφεί στην ΠΑΕ SKODA Ξάνθη και εν συνεχεία το 2000 στον Ολυμπιακό. Θα αγωνιστεί ακόμη σε Ομόνοια Λευκωσίας, ΑΕΚ, ΠΑΣ Γιάννινα, κ.α. Από το 2000 έως το 2010 κατέγραψε 45 συμμετοχές με την Εθνική Ελλάδας, έχοντας ως κορυφαία στιγμή, την παρουσία του στο Μουντιάλ του 2010. Έχει εκλεχθεί, παλαιότερα, και Δημοτικός Σύμβουλος της πόλης μας}

 

 

  

 

 

 

 

_{Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΟΤΗΡΑΚΗΣ}

 

 

 

 

_{Λίγα λόγια για τον Μιχάλη Ποτηράκη. Ο “ακούραστος εργάτης” της ΑΠΕ, γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1952 στο Γύθειο Λακωνίας και η οικογένεια του εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αγία Βαρβάρα το 1959. Την περίοδο 1976, ξεκίνησε να παρακολουθεί μανιωδώς τον σύλλογο και συμμετέχει για πρώτη φορά στο ΔΣ της ΑΠΕ Αγία Ελεούσα το 1978, επί Προεδρίας του αειμνήστου, Αναστάσιου Γούναρη, για να ακολουθήσει από τότε, μια συνεχής 30ετή παραγοντική και αγνή οπαδική, διαδρομή του, στον πιο ιστορικό αθλητικό θεσμό της πόλης. Δεν βραβεύτηκε ποτέ, τον τιμούν, όμως, με την αληθινή αναγνώριση του στην συνείδηση τους, όλοι οι παλαιοί συνοδοιπόροι του, παράγοντες, βετεράνοι παίκτες και προπονητές, που ξέρουν την άδολη αγάπη του για το γαλάζιο μεγαλείο της ΑΠΕ.}

_{Εδώ και 8-9 χρόνια, ο Μιχάλης Ποτηράκης, έχει μετεγκατασταθεί μόνιμα στο πανέμορφο Γύθειο, όπου ασχολείται ποδοσφαιρικά, μετέχοντας στο ΔΣ του Πανγυθεατικού.}

_{Βέβαια, επειδή η πρώτη αγάπη και… αρρώστια, δεν ξεχνιέται, δύο – τρεις φορές την εβδομάδα, δεν αμελεί να τηλεφωνεί συγκεκριμένους φίλους, για να μαθαίνει τα νέα της ΑΠΕ.}

 

 

 

 

 

_{ΤΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΡΩΣΣΕΤΟΣ}

 

_{ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΠΟΤΗΡΑΚΗ}

 

 

 

_{Για τον Μιχάλη Ποτηράκη, την ιδιαίτερη αυτή παραγοντική – επί το πλείστον - φυσιογνωμία της ΑΠΕ Αγία Ελεούσα, έχουν καταθέσει την προσωπική τους γραφίδα, δύο εμβληματικές ποδοσφαιρικές μορφές της ομάδας, οι βετεράνοι, Τάκης Γιαννόπουλος και Ευθύμιος Ρωσσέτος, μεταφέροντας μέσω των γραπτών τους, την αστείρευτη αγάπη και την τεράστια προσφορά του Μιχάλη Ποτηράκη, προς την ΑΠΕ Αγία Ελεούσα.}

_{Ο Τάκης Γιαννόπουλος, με τον ξεχωριστό, γλαφυρό τρόπο γραψίματος του, στις 28 Ιανουαρίου 2021, έκανε αφιέρωμα στον Μιχάλη Ποτηράκη, στο διαδικτυακό φόρουμ των Παλαίμαχων της ΑΠΕ, ενώ ο Ευθύμιος Ρωσσέτος, προσέθεσε στο ίδιο ποστάρισμα, μια, περαιτέρω,… μεταφυσική διάσταση – αληθινή ιστορία - για να καταλάβει κάποιος, τι είναι το μεγαλείο της ΑΠΕ Αγία Ελεούσα, και πως άνθρωποι, όπως ο Μιχάλης Ποτηράκης, ζούσαν και δρούσαν μέσω αυτού…}

_{Αξίζει να τα διαβάσετε και να τα απολαύσετε!}

 

 

 

_{ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ}

 

_{“Ο Πιο... αθώος ¨παραμυθάς¨ που πέρασε ποτέ από την ομάδα! Μέχρι που έφυγε από την Αθήνα για μόνιμη εγκατάσταση στη Σπάρτη, χτύπαγε καθημερινά κάρτα, στο γήπεδο, στα γραφεία, στις αλάνες, στα οικόπεδα, στις Ταράτσες... παντού και οπουδήποτε όπου θα μπορούσε να ανακαλύψει κάποιο... λαβράκι για την ομάδα. Στις αλάνες τότε στην Αγ. Βαρβάρα, στους δρόμους και τα στενά της Πόλης, στήναμε αυτοσχέδια γήπεδα και όπου υπήρχε... μπάλα, υπήρχε κι΄ ο Μιχάλης! Γύριζε όλες τις γειτονιές σαν λαγωνικό και παρακολουθούσε πιτσιρικάδες με σκοπό να τους φέρει στην ΕΛΕΟΥΣΑ. Κάπως έτσι πλησίασε εμένα και το Μπίκο και πριν από εμάς, τον Φώντα, το Μπάρα, το Μπέσιο και πολλούς άλλους. Έντονη μορφή, ψηλός, αρκουδιάρης, με μουστάκι, φουντωτό μαλλί μαύρο. Όσο άγρια φαινόντουσαν τα χαρακτηριστικά του, τόσο... γλυκό ήταν το ¨παραμύθι¨ του. Αν ήθελε να σε φέρει στην ομάδα, δεν γλίτωνες με τίποτα! Θυμάμαι και δεν πρέπει να κάνω λάθος, ήταν το 1978 χειμώνας, μ΄ έχει στο ψήσιμο... να υπογράψω δελτίο, εγώ στα... 13... 14 χρόνια και μου λέει... έλα την Κυριακή να δεις την ομάδα κι΄ αποφασίζεις μετά αν θέλεις να έρθεις ή όχι. Έγινε του λέω, και πάμε Κυριακή μεσημέρι, Δεκέμβριος μήνας, με χιόνι και... - 4 βαθμούς κελσίου στην Ερυθραία, με τον Πανερυθραϊκό, φυσικά ξερό τότε, με συρματοπλέγματα γύρω - γύρω και βαρέλια που τα γέμιζαν με ξύλα κι΄ άναβαν φωτιά για να ζεσταθούμε! Ματσάρα κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες, με παίκτες η ΕΛΕΟΥΣΑ ΜΑΣ, που δεν μπορώ να αναφέρω, γιατί... ΕΝΑΝ αν ξεχάσω, θα νιώσω μεγάλη ντροπή και δεν θέλω τέτοιες αξίες να ξεχνιούνται. Το παιχνίδι λοιπόν είναι στο 0 - 0 και φθάνοντας προς το τέλος, κάπου στο 88΄ κερδίζουμε πέναλτυ! Ο Ποτηράκης δίπλα μου (δεν θα το ξεχάσω ποτέ) έχει αγκιστρωθεί στα σύρματα, με νύχια και με δόντια κυριολεκτικά και φωνάζει δυνατά: Έλα ρε ΕΛΕΟΥΣΑ!! Πάμε μωρή ΟΜΑΔΑΡΑ!! και βλέπει τον Σάκαρο τον ΚΑΚΚΑΒΑ, να παίρνει την μπάλα και να την στήνει στην άσπρη βούλα! Ο Ποτηράκης, έχει τρελαθεί τελείως... ουρλιάζει: Βάλτο ρε Σάκαρε!! Ξέρανέ τους μωρή ΠΑΙΧΤΑΡΑ!!... ένα 100στάρικο από μένα Σάκηηηηηηη ....... έχει αφρίσει... φεύγουν... Σάλια... δόντια... φαγητά... εγώ έχω μείνει κάγκελο, κοιτάζοντας, μια το Μιχάλη και μια τον ΚΑΚΚΑΒΑ, ο οποίος παίρνει φόρα, φτάνει στη μπάλα, κάνει μια προσποιησούλα και την στέλνει... αργά και βασανιστικά, στο κέντρο του τέρματος και στην αγκαλιά του τερματοφύλακα!! Κοιτάζω τον Ποτηράκη... πρέπει να πέρασε... 7 εγκεφαλικά... πρέπει να είπε... γύρω στις 30 φορές... όχι ρε Σάκη... όχι ρε Σάκη... γιατί ρε Σάκη... παραμίλαγε... δεν έβλεπε μπροστά του, πήγε να πέσει μέσα στο βαρέλι με τη φωτιά... εγώ δεν ήξερα τι να κάνω... να κλάψω ή, να γελάσω... Κοιτάζω γύρω μου, είχαν έρθει καμμιά 50αριά φίλοι της ομάδας, στα πρόσωπα των οποίων έβλεπα μια απίστευτη στενοχώρια, έφευγαν σε διαφορετικές κατευθύνσεις, άλλος με το κεφάλι κάτω, άλλος με δάκρυα, άλλος με μπινελίκια... ο Ποτηράκης, αμίλητος πλέον έχει κολλήσει στα σύρματα, τον πλησιάζω και βλέπω τα δάκρυα ποτάμι... Αυτό ήταν! Μπήκε το μικρόβιο! Την Τρίτη ήμουν στην Προπόνηση και μετά από το αρχικό ΔΕΟΣ, ανάμεσα σ΄ αυτούς τους ΠΑΙΧΤΑΡΑΔΕΣ, εντάχθηκα για τα καλά στο δυναμικό αυτής της ομάδας! Ο Μιχάλης μπορεί να έχει εγκατασταθεί μόνιμα στην Σπάρτη, την μπάλα όμως δεν την αφήνει. Ασχολείται διοικητικά με μια τοπική ομάδα η οποία αγωνίζεται στην Γ΄ Εθνική, την ΕΛΕΟΥΣΑ, ποτέ δεν την ξεχνά και 2 φορές το μήνα τουλάχιστον, θα με πάρει τηλέφωνο να με ρωτήσει τα πάντα για την ομάδα. Πέρυσι ερχόταν για ένα διάστημα συχνά στην Αθήνα και φυσικά στο γήπεδο. Φώναζε με την ψυχή του κι΄ εμψύχωνε τους παίκτες μας με την δυνατή φωνή του.}

_{Μεγάλη η προσφορά του στην ομάδα, εύχομαι να΄ ναι καλά και να΄ χει τον χρόνο να έρχεται πιο συχνά να βλέπει την Αγαπημένη του ΕΛΕΟΥΣΑ, στην φυσική μας έδρα πλέον μετά από .. 18 ολόκληρα χρόνια, στα ΡΙΜΙΝΙΤΙΚΑ!!”.}

 

 

 

_{ΤΟ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ - …ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ ΔΙΑΣΤΑΣΗΣ -}

 

_{ΤΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΡΩΣΣΕΤΟΥ}