Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός αποτελούσε παραδοσιακά την κινητήριο δύναμη και την πηγή ζωής για την ελληνική κοινωνία.
Σήμερα όμως, εν έτει 2014 και εν μέσω κρίσης, φαίνεται ότι η οικονομική δυσπραγία του Ελληνικού κράτους δεν έχει δημιουργήσει μόνο ένα χαώδες κοινωνικό ρήγμα και ένα μεγάλο χτύπημα στην κοινωνική συνοχή, αλλά και ένα απίστευτο μαρασμό σε όλες τις ομοσπονδίες που ασχολούνται με τα ερασιτεχνικά αθλήματα.
Γιατί όταν τα τελευταία χρόνια η επιχορήγηση από την Πολιτεία έχει περικοπεί κατά τουλάχιστον 40% από τα ερασιτεχνικά αθλήματα, τα σωματεία έχουν από μηδαμινούς έως και μηδενικούς πόρους και οι αθλητές δεν έχουν πλέον κανένα τρόπο ή μέσον να ασχοληθούν με την προπόνησή τους, η κατάσταση δείχνει να είναι μη αναστρέψιμη.
Και μέσα σε όλο αυτό τον κυκεώνα των δυσάρεστων εξελίξεων οι αθλητικές εγκαταστάσεις που υπάρχουν ερημώνουν καθώς πλέον δεν υπάρχουν ούτε οι βασικοί πόροι για τη συντήρησή τους αλλά ούτε και το προσωπικό που απαιτείται για τη λειτουργία τους.
Μπροστά λοιπόν σε αυτή την εικόνα μαρασμού και εξαθλίωσης του ερασιτεχνικού αθλητισμού η επίσημη Πολιτεία κωφεύει και κλείνει τα μάτια της αυξάνοντας με τον τρόπο αυτό σε βαθμό απελπιστικό το κοινωνικό ρήγμα, βαθαίνοντας ακόμα περισσότερο τα αίτια αλλά και τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης.
Γιατί σε όλες τις αναπτυσσόμενες κοινωνίες, μια κρίση μπορεί να ξεπεραστεί μόνο αν δοθεί η ευκαιρία σε βασικές πηγές τροφοδότησης .Ως κύριος παράγοντας ο αθλητισμός ώστε η νεολαία μας να είναι γερή και υγιή για να μπορεί να τραβήξει μπροστά το δρόμο της ανάπτυξης. Δυστυχώς όμως, σε αυτή την καταστροφική ελληνική πραγματικότητα, οι κινητήριοι άξονες και βασικά γρανάζια λειτουργίας της κοινωνίας, ο αθλητισμός, η Παιδεία, ο πολιτισμός, έχουν τεθεί εξαρχής στο εκτελεστικό απόσπασμα χωρίς να έχουν τη δυνατότητα αλλά και την ευκαιρία να μας βγάλουν από το τέλμα της καταστροφής.
Τέλος, εσείς κύριοι κρατούντες τα ηνία της διακυβέρνησης της χώρας, όταν παρουσιάζετε σχέδια εξόδου από την κρίση με κύριο γνώμονα όπως λέτε «την Ελλάδα που θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές», ίσως θα πρέπει να αναλογιστείτε ότι αυτές «επόμενες γενιές» θα μας καταριούνται γιατί δεν τους δώσαμε την ευκαιρία να αθληθούν, να παιδευτούν, να «κατεργαστούν τας τέχνας» και τελικά όχι μόνο δεν βγάλαμε την Ελλάδα από την κρίση αλλά την οδηγήσαμε σε μια βαθύτερη και καταστροφικότερη κρίση κοινωνικής και ατομικής ταυτότητας. Διότι πρέπει να ξέρετε ότι είναι χρέος της πολιτείας να δώσει διέξοδο στην νεολαία προς τον αθλητισμό για να έχουμε μια αυριανή κοινωνία με ζωντάνια, υγεία και ενέργεια για δημιουργία.
Για να γίνει αυτό πρέπει να δούμε το πρόβλημα και να δώσουμε λύση ουσίας διότι ο τρόπος που προσπαθείτε να δώσετε λύση είναι λάθος! Γιατί μια νεολαία που δεν αθλείται, δεν έχει ζωντάνια, ενέργεια και δημιουργία.
Γι’ αυτό προτείνουμε να ξαναδείτε το θέμα του ερασιτεχνικού αθλητισμού, το κόστος του οποίου για όλα τα αθλήματα και για όλη την Ελλάδα δεν ξεπερνά το ποσό ενός καλού επαγγελματία ποδοσφαιριστή στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Κλείνοντας, θέλω να πιστεύω ότι για μια φορά θα δείτε τον ερασιτεχνικό αθλητισμό όχι σαν νούμερο αλλά σαν κοινωνικό αποτέλεσμα.
Θεόδωρος Βόσσος
Μέλος Δ.Σ. ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ Δυτικής Ατικής