ΠΩΣ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ

ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΕΜΦΥΛΙΩΝ

ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ

 

georg arxiki

 

 

georgopoulos nikos

 

 

  Άρθρο του Νίκου Γεωργόπουλου

 

  - Ανώτατου Αξιωματικού Πολεμικού Ναυτικού ε.α

 

  (Αρχιπλοίαρχος Π.Ν ε.α)

 

(αναδημοσίευση από την έντυπη εβδομαδιαία εφημερίδα "ΑΙΓΑΛΕΩ Η πόλη μας")

 

  3/12/2019

 

Η Λιβύη μετά την ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι

Η ανατροπή και η πτώση του καθεστώτος του Μουαμάρ Καντάφι, στη Λιβύη, ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2011 και ολοκληρώθηκε στις 20 Οκτωβρίου του ιδίου έτους μετά την σύλληψη και δολοφονία, από τους εξεγερθέντες, του Λίβυου δικτάτορα.

Στις πρώτες μετά από εξήντα χρόνια ελεύθερες εκλογές που διεξήχθησαν στη Λιβύη τον Ιούλιο του 2012 αναδείχθηκε το Εθνικό Γενικό Κογκρέσο(GNC) όπου ο συσχετισμός δυνάμεων των βουλευτών ήταν υπέρ των κοσμικών έναντι των ισλαμιστών. Εντούτοις η εκπροσώπηση των ισλαμιστών(Μουσουλμανική Αδελφότητα) ήταν μεγάλη και η επιρροή τους στην Λιβυκή κοινωνία ακομα μεγαλύτερη.

Ακολούθως η Μουσουλμανική Αδελφότητα προσπάθησε, με κάθε μέσο, να αποκτήσει τον έλεγχο της χώρας. Αρχικά μέσω του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανοικοδόμησης (αν και δεν είχε πλειοψηφικό αριθμό βουλευτών) κατάφερε να ελέγχει τον Πρόεδρο του Εθνικού Γενικού Κογκρέσου(GNC). Εν συνεχεία προσπάθησε να παρατείνει την θητεία του Κογκρέσου αλλά λόγω της πολιτικής κρίσης που η ίδια δημιούργησε (καθαιρώντας το πρωθυπουργό Αλί Ζειντάν και αδυνατώντας να εκλέξει νέο πρωθυπουργό) προκάλεσε την αντίδραση της κοινωνίας με αποτέλεσμα να προκηρυχτούν εκλογές, τον Ιούνιο του 2014, για την ανάδειξη των μελών της νέας, όπως μετονομάσθηκε, Βουλής των Αντιπροσώπων(HOR).Στην εν λόγω βουλή εξέλεξαν μόνο 25 εκ των 200 βουλευτών.

Οι υποστηρικτές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, μην αναγνωρίζοντας την νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση, αμέσως επιτέθηκαν στις φιλοκυβερνητικές δυνάμεις καταλαμβάνοντας τον Ιούλιο την Βεγγάζη και τον Αύγουστο τη Τρίπολη. Ως εκ τούτου η νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση και η Βουλή των Αντιπροσώπων αναγκαζόμενοι εγκαταστάθηκαν στο Τομπρούκ(Ανατολική Λιβύη).

Το αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν να δημιουργηθούν δυο αντίπαλοι κυβερνητικοί πόλοι ο ένας με έδρα τη Τρίπολη(Δυτική Λιβύη) και ο άλλος με έδρα το Τομπρούκ(Ανατολική Λιβύη).

Παράλληλα τον Μάιο του ιδίου έτους ο Στρατηγός KhalifaHaftar συγκρότησε με την υποστήριξη κυρίως της Αιγύπτου, τον αυτοαποκαλούμενο Λιβυκό Εθνικό Στρατό(LNA) ξεκινώντας την πολεμική επιχείρηση “Αξιοπρέπεια” με κύριο στόχο την καταπολέμηση της “τρομοκρατίας”. ΟLNA μετά από επί τριάντα περίπου μήνες σφοδρών πολεμικών συγκρούσεων με τους ισλαμιστές μαχητές κατέλαβε ολοκληρωτικά την Βεγγάζη και την Ντέρνα (πόλεις στην Ανατολική Λιβύη).

Την 17 Δεκεμβρίου 2015,στο Skhirat του Μαρόκου, με τη διαμεσολάβηση του ΟΗΕ υπεγράφη μεταξύ αντιπροσωπειών των αντιμαχομένων μερών (GNC και HOR) η συμφωνία δημιουργίας της Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας (ΚΕΣ΅- GNA).Έπειτα από αυτή την εξέλιξη ουσιαστικά άνοιξε ο δρόμος για την επίτευξη, μέσω τη ΚΕΣ(GNA), των ακόλουθων επιδιώξεων του διεθνούς παράγοντα:

          α. Την στρατιωτική συνδρομή για την αντιμετώπιση του ISISτο οποίο επεδίωκε την εξάπλωση και εδραίωση του, με προφανή σκοπό, στη λεγόμενη «Πετρελαϊκή Ημισέληνο» όπου βρίσκονται οι κυριότεροι σταθμοί εξόρυξης πετρελαίου στο AS SIDR και στο RAS LANOUF μεταξύ της Σύρτης και της Βεγγάζης.

          β. Την παροχή αφενός μεν δωρεάν βοήθειας πλωτών μέσων και αφετέρου δε εκπαίδευσης του προσωπικού της Λιβυκής Ακτοφυλακής με σκοπό την ανάσχεση των προσφυγικών ροών μέσω της διαδρομής Λιβύη_Ιταλία_χώρες ΕΕ.

Ωστόσο η Βουλή των Αντιπροσώπων και η κυβέρνηση του Τομπρούκ(Ανατολική Λιβύη) δεν αναγνώρισαν ποτέ την ΚΕΣ παρότι ενέκριναν την πολιτική συμφωνία(εκτός του άρθρου 8) του Μαρόκου. Ληφθεί υπόψη ότι το άρθρο 8 της πολιτικής συμφωνίας προέβλεπε ενιαίες Ένοπλες Δυνάμεις υπό τον/την έλεγχο/διοίκηση της ΚΕΣ.

Η βεβιασμένη κίνηση της εγκατάστασης (Απρίλιος 2016) στη Τρίπολη και της έναρξης διακυβέρνησης της χώρας από την ΚΕΣ με πρωθυπουργό τον F. SERRAJ, χωρίς την έγκριση της Βουλής των Αντιπροσώπων, είχε ως αποτέλεσμα:

          α. Να θεωρηθεί ως επιβολή τετελεσμένων και παρέμβαση στα εσωτερικά της Λιβύης από τον ξένο παράγοντα.

          β. Να συνεχιστεί η διακυβέρνηση της Ανατολικής Λιβύης από την Κυβέρνηση του Τομπρούκ με την υποστήριξη του Λιβυκού Εθνικού Στρατού υπό την ηγεσία του Στρατηγού Κ.HAFTAR αφού πλέον υπήρχε το πρόσχημα ότι η HORδεν είχε εγκρίνει την ΚΕΣ δια ψηφοφορίας όπως ρητά καθόριζε η πολιτική συμφωνία του Μαρόκου.

γ. Να επιτρέψει στον Στρατηγό Κ. HAFTAR και στους συν αυτώ   να διαδραματίσουν κυρίαρχο ρόλο στις μελλοντικές εξελίξεις και ως εκ τούτου να ξεκινήσει την σταδιακή υλοποίηση του Στρατηγικού Αντικειμενικού Σκοπού (ΣΑΝΣΚ) του που είναι μια ενιαία Λιβύη υπό την διοίκηση του, ακολουθώντας τα παρακάτω βήματα που ήταν αρχικά ο έλεγχος της Βεγγάζης και της Ντέρνας, ακολούθως ο έλεγχος των πετρελαϊκών σταθμών της ευρύτερης περιοχής στην «Ημισέληνο του Πετρελαίου» και τέλος η επίθεση για την κατάληψη της Τρίπολης.

Ένοπλες ομάδες κυρίως από τη πόλη της Μισράτα με την υποστήριξη Α/Φ των ΗΠΑ (USAFRICOM), κατ΄ εντολή της ΚΕΣ(κυβέρνηση Τρίπολης) και του F. SERRAJ, μετά από πολύμηνες πολεμικές συγκρούσεις επικράτησαν των μαχητών του ISIS και απελευθέρωσαν τη Σύρτη. Η εμπλοκή των δυνάμεων της Μισράτα(πριν εμπλακούν οι δυνάμεις του ΛΕΣ) στη Σύρτη, εναντίον του ISIS, θα μπορούσε να εκτιμηθεί ως παγίδα από τον HAFTAR, ώστε να προκληθούν μεγάλες απώλειες και κάμψη του ηθικού στα ένοπλα τμήματα της Μισράτα τα οποία ήταν οι κύριοι υποστηρικτές της ΚΕΣ και του F. SERRAJ.

Τον Ιούνιο του 2018 ο Λυβικός Εθνικός Στρατός (ΛΕΣ) απέκτησε τον έλεγχο στη ευρύτερη περιοχή στη λεγόμενη «Πετρελαϊκή Ημισέληνο» και από τον Ιανουάριο του 2019 ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της νότιας Λιβύης. Τον Απρίλιο του 2019 εξαπέλυσε επίθεση εναντίον της Τρίπολης ώστε να υλοποιήσει εξ ολοκλήρου τον Στρατηγικό Αντικειμενικό Σκοπό του που όπως αναφέρθηκε παραπάνω είναι μια ενιαία Λιβύη υπό την διοίκηση του. Από τον Απρίλιο η πρωτεύουσα της Λιβύης ευρίσκεται υπό πολιορκία από τις δυνάμεις του HAFTAR, ενώ οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, κατά τις επί επτά μήνες εμφύλιες συγκρούσεις, ξεπερνούν τις χίλιες.

Μετά τις πολεμικές συγκρούσεις των τελευταίων ετών διαμορφώθηκε η επικρατούσα κατάσταση στη Λιβύη σχετικά με τα ελεγχόμενα εδάφη, από τα εμπλεκόμενα μέρη, όπως αυτή αποτυπώνεται στον παρακάτω χάρτη: με μπλε χρώμα οι περιοχές που ελέγχει ο ΛΕΣ και η κυβέρνηση της Αν. Λιβύης, με καφέ χρώμα οι περιοχές που ελέγχει η ΚΕΣ η αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ, με μαύρο χρώμα η περιοχή που έχει θύλακες ο ISIS και τέλος τα υπόλοιπα χρώματα είναι περιοχές στη Νότια Λιβύη που κυρίως ελέγχουν τοπικές φυλές(Touareg).

 

geo pin-1

 

Οι εξελίξεις στη Λιβύη και τα συμφέροντα που διακυβεύονται

Η γεωπολιτική αλλά κυρίως η γεωοικονομική σημασία της Λιβύης είναι τεράστια λόγω των μεγάλων αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου. Επιπλέον σημαντικό πλεονέκτημα αποτελεί το γεγονός ότι αυτά βρίσκονται σε χερσαίο υπέδαφος και συνεπώς το κόστος εξόρυξής τους είναι χαμηλό.

Οπότε γίνεται εύκολα κατανοητό ότι τα συμφέροντα που διακυβεύονται στη Λιβύη και στην ευρύτερη περιοχή της Β. Αφρικής είναι τεράστια και όπως έχει αποδειχθεί και αντικρουόμενα. Ως εκ τούτου υπήρξε και υπάρχει εμπλοκή στα εσωτερικά θέματα της Λιβύης χωρών (περιφερειακών δρώντων) αλλά και των ΟΗΕ,ΕΕ, Ρωσίας και ΗΠΑ ώστε τελικά να επικρατήσει η πλευρά που θα εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα.

Η Αίγυπτος κυρίως και δευτερευόντως τα ΗΑΕ και η Σαουδική Αραβία παρέχουν υποστήριξη με χρήματα και οπλισμό στη κυβέρνηση του Τομπρούκ(Ανατολική Λιβύη) και τον Λιβυκό Εθνικό Στρατό του Στρατηγού K. HAFTAR.

Οι λόγοι που οδήγησαν την Αίγυπτο να υποστηρίξουν τόσο έμπρακτα τον K. HAFTAR ήταν οι ακόλουθοι:

α. διότι αρχική επιδίωξη τους ήταν να υπάρχει και να ενισχυθεί μια φιλικά διακείμενη ισχυρή κοσμική κυβέρνηση στην Αν. Λιβύη ώστε αφενός να αποδυναμωθεί το πολιτικό Ισλάμ(Μουσουλμανική Αδελφότητα) και αφετέρου να δημιουργηθεί μια ζώνη ασφαλείας για να εμποδιστεί η ανάπτυξη του ISISστα σύνορα με την χώρα τους.

β. διότι επιθυμούν την τελική επικράτηση, στα πράγματα τη Λιβύης, του HAFTARέναντι της ΚΕΣ και F. SERRAZ για προφανείς λόγους αλλά κυρίως για την υλοποίηση του πολιτικού σχεδίου που μεταξύ άλλων περιελάμβανε την εξάλειψη του πολιτικού ισλάμ.

Τα ΗΑΕ και η Σαουδική Αραβία, υποστηρίζουν τη κυβέρνηση της Α. Λιβύης, διότι στο πρόσωπο του ΣτρατηγούK. HAFTAR βλέπουν αφενός μεν το αντίπαλο δέος έναντι των δημοφιλών ισλαμικών κινημάτων της Αραβικής άνοιξης και αφετέρου δε διότι διεκδικούν ζωτικό χώρο (αξιοποίηση λιμένων κ.λ.π) έναντι της Τουρκίας και του Κατάρ.    

Επιπλέον η Ρωσία και η Γαλλία για διαφορετικούς λόγους η καθεμία επιθυμούν ο νικητής αυτής της εμφύλιας διαμάχης να είναι ο ΛΕΣ και ο Στρατηγός HAFTAR. Η Ρωσία διότι πιστεύει ότι ο HAFTARθα διευκολύνει την επίτευξη του στόχου της να διευρύνει την σφαίρα επιρροής της, έναντι των ΗΠΑ , στη Λιβύη και τις χώρες της Βόρειας Αφρικής ενώ η Γαλλία κυρίως διότι ο Γαλλικός ενεργειακός κολοσσός η Totalέχει τα περισσότερα διυλιστήρια της στην Ανατολική Λιβύη.

Αντίθετα η Τουρκία και το Κατάρ παρέχουν οικονομική και στρατιωτική βοήθεια (θωρακισμένα οχήματα, dronesκ.κ.π) στη κυβέρνηση της Τρίπολης ώστε να ενισχύσουν την άμυνα της πρωτεύουσας έναντι των δυνάμεων του ΛΕΣ και του Στρατηγού HAFTAR. Ο κύριοι λόγοι για τους οποίους οι παραπάνω χώρες υποστηρίζουν την ΚΕΣ και τονF. SERRAZ είναι οι παρακάτω:

          α. διότι επιθυμούν την επικράτηση του πολιτικού ισλάμ (Μουσουλμανική αδελφότητα) στη διακυβέρνηση της Λιβύης.

          β. και ακολούθως να εξαργυρώσουν αυτό το ¨γραμμάτιο¨ προς όφελος των εθνικών συμφερόντων τους(Η Τουρκία το εξαργυρώνει με το MOUπου υπεγράφη για τις θαλάσσιες ζώνες).

Η ΕΕ κυρίως ενδιαφέρεται να υφίσταται κυβερνητική σταθερότητα ώστε η Λιβύη να δύναται να περιορίσει αποτελεσματικά τις μεταναστευτικές/προσφυγικές ροές στη διαδρομή Λιβύη _ Ιταλία_ χώρες ΕΕ. Γι΄ αυτό τον λόγο στήριξε τις προσπάθειες για την επίτευξη πολιτικής συμφωνίας μεταξύ των αντιμαχομένων μερών και παρείχε βοήθεια στην εκπαίδευση των στελεχών της Λιβυκής ακτοφυλακής. Η Ιταλία αντίθετα με τη Γαλλία υποστηρίζει την ΚΕΣ κυρίως διότι ο Ιταλικός ενεργειακός κολοσσός η Eniέχει τα περισσότερα διυλιστήρια της στην Δυτική Λιβύη.

Τέλος οι ΗΠΑ κυρίως ενδιαφέρονται για την εξάλειψη του ISISστη Λιβύη καθώς και για την προστασία και την απρόσκοπτη λειτουργία των πετρελαϊκών εγκαταστάσεων της ExxonMobil.

 

 

 

 

Το τρίγωνο Ελλάδα-Λιβύη-Τουρκία και τα ελλαδικά εθνικά συμφέροντα

Πάγια θέση της Λιβύης είναι η μη αναγνώριση ύπαρξης υφαλοκρηπίδας των νησιών, της Γαύδου εν προκειμένω, η οποία αυξάνει το εύρος της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της Ελλάδας προς Νότο στο Λιβυκό πέλαγος, επιπλέον θεωρεί τον κόλπο της Σύρτης περίκλειστο που σημαίνει (κατά την δική της εκδοχή) αύξηση της δικής της ΑΟΖ.

Τα τελευταία χρόνια(μετά Καντάφι εποχή) η Λιβύη έχει εκφράσει τη θέση ότι το θέμα του καθορισμού των ΑΟΖ δεν μπορεί να λυθεί σε διμερές επίπεδο αλλά συνολικά από τις χώρες που έχουν κοινά θαλάσσια σύνορα. Γεγονός που υποδήλωνε ότι η Λιβύη δεν είχε την πρόθεση, υπό τις παρούσες συνθήκες(διακυβέρνηση της από την ΚΕΣ), να συναινέσει με την Ελλάδα στην οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ σύμφωνα με ότι σαφώς ορίζει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Εδώ αρχίζει να γίνεται αντιληπτό ότι στο εν λόγω θέμα η Λιβύη κινείται σύμφωνα με τις επιταγές της Τουρκίας η οποία βοηθάει με όλους τους τρόπους τη Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας του F. SERRAZ.

Στρατηγικός Αντικειμενικός Σκοπός της Τουρκίας είναι η συνεκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της ΝΑ Μεσογείου μέσα από τη διεκδίκηση μεγαλύτερης ΑΟΖ απ΄ αυτήν που της αναλογεί. Ως εκ του γεγονότος αυτού προβαίνει σε δηλώσεις και ενέργειες κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας που αφενός αποτελούν κίνδυνο ασφαλείας για τη περιοχή και αφετέρου αμφισβητούν ευθέως τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας πλήττοντας βάναυσα τα εθνικά συμφέροντα.

Μέρος του σχεδίου της Τουρκικής διπλωματίας προς την υλοποίηση του παραπάνω Στρατηγικού Αντικειμενικού Σκοπού αποτέλεσαν οι ακόλουθες τακτικές κινήσεις:

α. ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Τουρκίας, Feridun Sinirloglu με επιστολή του προς τον ΟΗΕ, με ημερομηνία 13 Νοεμβρίου 2019, υποστηρίζει ότι η Τουρκία είναι η χώρα με τις μεγαλύτερες ηπειρωτικές ακτές στην ανατολική Μεσόγειο και ότι «έχει ipso facto και ab initio νομικά και κυριαρχικά δικαιώματα στις θαλάσσιες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου που βρίσκονται δυτικά του μεσημβρινού 32°16'18"E» και για αυτό απαιτεί «κάθε οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών δυτικά του σημείου αυτού να γίνεται σε συμφωνία μεταξύ των επηρεαζόμενων κρατών στην περιοχή, με βάση την αρχή της ισότητας με στόχο την επίτευξη ισότιμης οριοθέτησης».

β. στις 29 Νοεμβρίου 2019 η Άγκυρα ανακοίνωσε την υπογραφή μνημονίου συναντίληψης (MoU) με την κυβέρνηση της Τρίπολης στη Λιβύη, βάσει του οποίου οι δύο χώρες συμφωνούν να συνεργαστούν για τον «καθορισμό θαλάσσιων δικαιοδοσιών».

Οι λεπτομέρειες της συμφωνίας μεταξύ Τουρκίας και της ¨κυβέρνησης της Τρίπολης¨ δεν έχουν γίνει μέχρι τώρα γνωστές αλλάς σύμφωνα με το sigmalive.com, ο Γενικός Διευθυντής Ναυτιλίας και Αεροπορίας του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών Cagatay Erciyes ανήρτησε ένα χάρτη με τα σημεία “οριοθέτησης” Τα σημεία που αναφέρονται στον παρακάτω χάρτη ως “εξωτερικά όρια στην Ανατολική Μεσόγειο” είναι τα εξής: A-Β: «Συμφωνία Τουρκίας-Ψευδοκράτους 2011». C-D-E: «Μέση γραμμή μεταξύ ενδοχώρας Αιγύπτου-Τουρκίας», E-F: «Συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης».

 

geo pin-2

 

Παρατηρώντας, επίσης, τον παρακάτω χάρτη διαπιστώνεται ότι η συμφωνία της Τουρκίας με τη Λιβύη για τις θαλάσσιες ζώνες διαγράφει το δικαίωμα υφαλοκρηπίδας (επί της ουσίας αναγνωρίζει μόνο την ύπαρξη Χωρικής Θάλασσας) της Κρήτης, της Ρόδου, της Καρπάθου, του Καστελόριζου και της Κύπρου. Κατά συνέπεια με αυτό τον τρόπο περιορίζεται η ΑΟΖ της Ελλάδας και της Κύπρου στη ΝΑ Μεσόγειο.

 

geo pin-3

 

Ως εκ των ανωτέρω εκτιμάται ότι η Τουρκία δρώντας ως περιφερειακός ηγεμόνας στη ΝΑ Μεσόγειο αμφισβητεί ευθέως τα δικαιώματα αλλά και τα κεκτημένα Ελλάδας και Κύπρου που αποτυπώνονται σε συμφωνίες ,στον ενεργειακό τομέα, μεταξύ Ελλάδας, Αιγύπτου, Ισραήλ, Λιβάνου και Κύπρου.

Οι παράνομες και μη συμβατές, με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, ενέργειες της Τουρκίας μπορεί στο εγγύς μέλλον να προκαλέσουν αναταράξεις στη περιοχή ενδιαφέροντος της Ελλάδας στη ΝΑ Μεσόγειο. Ο παρακάτω χάρτης δείχνει τις ΑΟΖ όπως προκύπτουν, για τις χώρες, από την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας. Ως εκ τούτου είναι ηλίου φαεινότερο ότι η Τουρκία επιδιώκει να γίνει « συνέταιρος» στη συνεκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων.

 

geo pin-4

 

Μεταξύ άλλων αξίζει να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση της Ανατολικής Λιβύης απορρίπτει το Μνημόνιο Συναντίληψης επισημαίνοντας ότι δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Λιβύης ενώ παράλληλα αποτελεί κίνδυνο ασφάλειας για την ΝΑ Μεσόγειο.

Τέλος απ΄ όλα τα παραπάνω εύκολα συμπεραίνεται ότι πέραν από τις διπλωματικές πρωτοβουλίες/ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης πρωτεύοντα ρόλο θα διαδραματίσει, αφού αποτελεί το κλειδί για τις εξελίξεις στη ΝΑ Μεσόγειο και τα εθνικά μας συμφέροντα, ο τελικός νικητής του εμφυλίου πολέμου στη Λιβύη.



Βιογραφικό

Ο Νίκος Γεωργόπουλος γεννήθηκε στην Αγία Βαρβάρα και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Λύκειο Αγ. Βαρβάρας (Λ.Α.Β).

Μετά την αποφοίτηση του από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων(Μάχιμοι) μεταξύ άλλων έχει υπηρετήσει στις ακόλουθες θέσεις:

- Στην Ελληνική Πρεσβεία της Τυνησίας ως Ακόλουθος Άμυνας(με αρμοδιότητα τις χώρες Λιβύη-Αλγερία-Τυνησία).

-Στο Αρχηγείο Στόλου ως Διοικητής Μοίρας Αρματαγωγών, Κυβερνήτης Πολεμικών Πλοίων καθώς και σε Φ/Γ–Α/Τ ως Ύπαρχος, Διευθυντής Επιχειρήσεων και Αξκός Ανθυποβρυχιακού πολέμου.

- Στη Κύπρο ως Διοικητής Πολεμικών Πλοίων.

- Στη Διοίκηση Ναυτικής Εκπαίδευσης ως Διοικητής Ναυτονομίας.

-Στο Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων ως Τμχης των Ναυτικών Επιχειρήσεων και σε άλλες επιτελικές θέσεις των ΓΕ.

- Στη Λέσβο ως Διοικητής του Ναυτικού Σταθμού.

- Στην Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου ως εκπαιδευτής στην έδρα Αμυντικού Προσανατολισμού.

- Στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων ως Τμχης Ναυτικής εκπαίδευσης και επιτηρητής της 4ης τάξης, διδάσκοντας παράλληλα το μάθημα της Ναυτικής Τακτικής.

Έχει φοιτήσει στην Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου, στη Σχολή Πολέμου Ναυτικού, στη Σχολή Ακολούθων Άμυνας-Στρατιωτικών-Ναυτικών-Αεροπορικών Ακολούθων, στη Σχολή Αξιωματικών Επιτελών Ναυτικού και στη σχολή Ανθυποβρυχιακού πολέμου.

Συμμετείχε στην εκπαίδευση και παραλαβή της Φ/Γ Ήπειρος από τις ΗΠΑ καθώς και σε εκπαιδευτικά σεμινάρια στη Σχολή Πολέμου της Ρώμης.

Είναι παντρεμένος με τη Χρυσούλα Ανδρουλάκη και έχει δυο παιδιά την Κων/ντίνα-Ειρήνη (γιατρό) και τον Τηλέμαχο (φοιτητή Οδοντιατρικής Αθηνών).