Η ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ

1ου ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ

 

 

 

 

 

 

 

_{Κυκλοφόρησε το 4ο τεύχος της μαθητικής φωνής του 1ου Λυκείου Αγ. Βαρβάρας με πλούσια θεματολογία.}
 

_{Μέλη της συντακτικής ομάδας δημιουργούν....}

_{Υπεύθυνη Καθηγήτρια
Μαρία Μπασιαρούδη
(Νομικών Πολιτικών Επιστημών, Φιλόλογος)
Συμμετέχοντες καθηγητές
Ελένη Κακλαμάνη (Φιλόλογος)
Μανώλης Γιαννούλος (Μαθηματικός)
Αρχισυνταξία
Ιωάννα Τσέφλιου
Υπεύθυνη Ύλης:
Ιωάννα Κατσιαμάνη
Υπεύθυνος Τεχνικής Επιμέλειας
Μανώλης Γιαννούλος
Συντακτική Ομάδα
Ιωάννα Κατσιαμάνη Α΄1
Ελένη Κοντοπάνου Α΄1
Γιώργος Κοντοπάνος Α΄1
Όθωνας Αντζουλάτος Α΄2
Θανάσης Λαζάρου Α΄2
Γιώργος Καμπούρογλου Α΄2
Αιμίλιος Μαράσι Α΄2
Γκλόρια Ντριολάρι Α΄2
Βαρβάρα Παίτέρη Α΄2
Χριστίνα Σαλωμίδου Α΄2
Χαρά Πρέζα Α΄3
Ιωάννα Τσέφλιου Α΄3
Ευθυμία Μπαράκου Β΄2
Ολυμπία Τουμαζάτου Β΄2}

 

_{Σας παραθέτουμε ενδεικτικά ένα από τα κείμενα της εφημερίδας}

 

_{Η Μαθητική Φωνή}

_{στο κέντρο της Αθήνας}

 

_{"Ανοίγουμε παράθυρο στον κόσμο. Έναν κόσμο που κάθε σπιθαμή γης, κάθε απόμακρο μέρος και κάθε πόλη που μοιάζει με βουβό τόπο είναι επηρεασμένος από την Ελλάδα. Σπουδαία αρχιτεκτονική, αξιοθαύμαστα μνημεί α, υπέροχα φυσικά τοπία και πλούσια πολιτιστική κληρονομιά, μοναδική γλώσσα και ιστορία.. Είναι η Ελλάδα!}

_{Η Ελλάδα που είχαμε είναι όμως αυτή που θα θέλαμε να έχουμε; Κάτω από τον "φλοιό" της ευπορίας που επιθυμεί να προβληθεί κρύβονται οι συνέπειες της κρίσης που κτύπησαν πισώπλατα τη χώρα μας, συνέπειες που επηρέασαν τη ζωή των Ελλήνων και στιγμάτισαν το μέλλοντων επόμενων γενεών. Φτώχεια, ανεργία, αυξημένη λαθρομετανάστευση, ρατσισμός και ναρκωτικά είναι μερικά από τα κυριότερα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει η χώρα μας.}

 

_{Ένα από τα βασικότερα προβλήματα είναι η φτώχεια. Με τον όρο φτώχεια αναφερόμαστε στην οικονομική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από την έλλειψη επαρκών πόρων για την ικανοποίηση βασικών ανθρώπινων αναγκών.}

 

_{Το κατώφλι του ορίου της φτώχειας διαφέρει από χώρα σε χώρα. Τα άτομα που αδυνατούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες έρχονται αντιμέτωπα με την πείνα, την έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και την έλλειψη στέγης. Tο επίπεδο φτώχειας στο οποίο βρίσκονται οι Έλληνες πολίτες στη σημερινή εποχή δεν αποτελεί φυσικά είδηση, αφού όλοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το έχουμε βιώσει.}

 

_{Ωστόσο, ο συνδυασμός φτώχειας και χρεών τα χρέη συσσωρεύονται καθώς οι πολίτες δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν και να καλύψουν βασικές τους ανάγκες αποτελεί μια καλά κρυμμένη βόμβα στην κοινωνία μας και κατ' επέκταση στα νοικοκυριά. Επειδή έχουν βρεθεί λοιπόν πολλοί άνθρωποι σε απόγνωση και επειδή έχουν αγανακτήσει με την κατάσταση που επικρατεί, αναζητούν παρηγοριά και στήριξη.}

 

_{Tα άτομα αυτά βιώνουν ένα είδος κοινωνικού αποκλεισμού, είναι συνήθως μοναχικά, απεγνωσμένα και χρειάζονται υποστήριξη και βοήθεια ώστε να καταφέρουν να ξεφύγουν από τον Γολγοθά τον οποίο διαβαίνουν.}

 

_{Το περιοδικό «Σχεδία»}

 

_{Στα πλαίσια του προγράμματος «Μαθητική Φωνή» του σχολείου μας επισκεφτήκαμε στις 26/3/2015 το κέντρο της Αθήνας και ειδικότερα το Μεταξουργείο, την Ομόνοια, την Πλατεία Βάθης, τη Βαρβάκειο Αγορά και τέλος το Μοναστηράκι. Επισκεφτήκαμε τα γραφεία του περιοδικού ''Σχεδία_____'', όπου εκεί ενημερωθήκαμε από άστεγους εθελοντές αλλά και μέλη της σύνταξης του περιοδικού για επίκαιρα κοινωνικά θέματα.}

 

_{Το περιοδικό αυτό ιδρύθηκε το 2007, από μια 9μελή ομάδα ατόμων με σκοπό την ανεύρεση μιας καλύτερης ζωής. Δημιουργήθηκε επίσημα το 2004 η ποδοσφαιρική ομάδα αστέγων με ετήσια συμμετοχή στο παγκόσμιο τουρνουά ποδοσφαίρου αστέγων «Goal στη φτώχεια Όλοι μαζί».}

 

_{Η Σχεδία παίρνοντας αφορμή από άλλες χώρες οργάνωσε την ελληνική εθνική ομάδα ποδοσφαίρου αστέγων.}

 

_{Συμμετέχουν σ' αυτήν άτομα αποκλεισμένα από το κοινωνικό περιβάλλον, άστεγοι, άνεργοι, άτομα από κέντρα απεξάρτησης, αλλά και αποφυλακισμένοι. Η επιλογή των παικτών γίνεται σύμφωνα με κοινωνικά κριτήρια και κάθε χρόνο υπάρχει δυνατότητα αποστολής μόνο οκτώ ατόμων. Οι προπονήσεις γίνονται κάθε Κυριακή στο γήπεδο ''Ρουφ'' στην Πέτρου Ράλλη στην οποία συμμετέχουν περίπου τριάντα με ογδόντα άτομα. Το 2013 το παγκόσμιο τουρνουά διεξάχθηκε στην Πολωνία, όπου χάσαμε 101, όμως η χαρά ήταν τεράστια, γιατί ο κάθε συμμετέχων ένιωσε χρήσιμος και ενεργός! Το 2014 πραγματοποιήθηκε στο Σαν Ντιέγκο και τον Σεπτέμβρη του 2015 αναμένεται να γίνει στο Άμστερνταμ.}

 

_{Ακολουθώντας το παράδειγμα πολλών χωρών η Σχεδία, θέλοντας πραγματικά να βοηθήσει ανθρώπους με οικονομικές δυσκολίες άρχισε να εκδίδει το μηνιαίο περιοδικό «Σχεδία», του οποίου η τιμή ανέρχεται στα 3ευρώ.Η συγγραφική ομάδα αποτελείται από περίπου 30 άτομα τα οποία έρχονται αντιμέτωπα με δύσκολα, επίκαιρα θέματα. Το περιοδικό περιέχει συνεντεύξεις και αξιόπιστο υλικό.}

 

_{Το περιοδικό αυτό πωλείται στους δρόμους. Το 50% από τα κέρδη του κάθε τεύχους δίνεται στους ανθρώπους που το πουλάνε και το άλλο 50% πηγαίνει στο ίδιο το περιοδικό για τις ανάγκες έκδοσης. Στόχος της Σχεδίας είναι όχι μόνο όσοι το αγοράσουν να στηρίξουν οικονομικά τους ασθενέστερους άλλα να κερδίσουν και προσωπικό όφελος από το περιεχόμενο. Στους ανθρώπους που το πουλάνε, αρχικά, δίνονται 10 τεύχη δωρεάν και έπειτα, αν τα πουλήσουν, έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν όσα τεύχη επιθυμούν στη μισή τιμή προκειμένου να τα πουλήσουν κι αυτά. Ένα έντυπο εξασφαλίζει την ύπαρξή του από διαφημίσεις, χορηγίες και από τις πωλήσεις. Ωστόσο, για οικονομική ενίσχυση κάθε χρόνο οργανώνεται στην Τεχνόπολη μια συναυλία με εισιτήριο ένα u963 συμβολικό ποσό που δίνεται για τη στήριξη της Σχεδίας.}

 

_{Γνωριμία με τους πρωταγωνιστές ξεναγούς}

 

_{Στην τελευταία σελίδα του περιοδικού βρίσκεται η στηλη ''Η ιστορία ενός ανθρώπου''. Κάθε μήνα ένας από τους πωλητές της Σχεδίας γράφει την ιστορία του, τις δυσκολίες που συνάντησε και τα γεγονότα που τον σημάδεψαν. Άνθρωποι απομονωμένοι, αδρανείς, που ένιωθαν αόρατοι στο πλήθος, πλέον, με αυτό το έργο αποκτούν αυτοσεβασμό, αξιοπρέπεια, βρίσκουν τον εαυτό τους. Ο πωλητής της Σχεδίας νιώθει ενεργός πολίτης, έρχεται σε επαφή με τον κόσμο, του δίνεται η ευκαιρία να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο.}

 

_{Κατά την επίσκεψή μας γνωρίσαμε τους δύο ξεναγούς μας, πωλητές της Σχεδίας. Ένας από αυτούς ήταν ο Λάμπρος Μουστάκες, ο οποίος είναι 53 ετών και εργάζεται στο περιοδικό εδώ και δύο χρόνια. Ο Λάμπρος γεννήθηκε στη Βραζιλία από Έλληνες γονείς. Στα 15 του έχασε τον πατέρα του. Μετά τα 19 αναγκάστηκε να καταφύγει στην Αργεντινή, όπου εργάστηκε σε σφαγεία. Ωστόσο, η τύχη δεν ήταν με το μέρος του, αφού αρμόδι οι της χώρας τον έπιασαν και τον έστειλαν πίσω στη Βραζιλία.}

 

_{Πάνω στην ατυχία του στάθηκε τυχερός αφού βρήκε δουλειά για 4,5 χρόνια αλλά μετά μπήκε σε ταμείο ανεργίας. Το 1997 ήρθε στην Ελλάδα αναζητώντας καλύτερες συνθήκες ζωής. Θέλοντας να τον στηρίξει ο θείος του ανέλαβε να τον προσλάβει ως ξενοδοχειακό υπάλληλο σε ένα από τα ξενοδοχεία του, μιας και μιλάει πέντε γλώσσες. Δούλεψε 13 χρόνια ώσπου σταδιακά, μετά το 2008 η επιχείρηση άρχισε να παρακμάζει.}

 

_{Το 2010 έκλεισαν όλα του τα ξενοδοχεία, με αποτέλεσμα ο Λάμπρος να μπει πάλι στο ταμείο ανεργίας. Επειδή όμως καθυστέρησε να πληρώσει το ενοίκιο του διαμερίσματός του 4 μήνες, του δόθηκε μια διορία 30 ημερών να ξεπληρώσει τα χρωστούμενά του. Ωστόσο, μετά από δέκα ημέρες τον πέταξαν έξω από το σπίτι του, αλλάζοντας κλειδαριά, ενόσω έλειπε. Αναζήτησε βοήθεια από έναν φίλο του, ο οποίος όμως δεν μπορούσε να τον στηρίξει επειδή και ο ίδιος είχε οικογένεια και οικονομικά προβλήματα. Για μεγάλο χρονικό διάστημα σύχναζε στην πλατεία Βικτωρίας και στην πλατεία Συντάγματος μην έχοντας που να μείνει. Ωστόσο, μετά από λίγο καιρό χτύπησε την πόρτα του Ιδρύματος Αστέγων του δήμου Αθηνών. Η πρώτη πόρτα που του ανοίχτηκε κάνοντας αυτήν u964 την κίνηση ήταν το μοίρασμα συσσιτίου.}

 

_{Έπειτα, ήρθε η συμμετοχή στην ομάδα θεάτρου των αστέγων. Παρόλα αυτά η βασικότερη πόρτα σύμφωνα με τα λεγόμενά του, ήταν το περιοδικό πριν δυο χρόνια. Εξομολογήθηκε χαρακτηριστικά πως έχει υπομείνει απίστευτα άσχημες καιρικές συνθήκες προκειμένου να πουλήσει το περιοδικό. ''Το στήριξα για να με στηρίξει'', είπε ο Λάμπρος.}

 

_{Η δεύτερη ξεναγός ήταν η Μαρία. Η Μαρία από μικρή ζούσε στην Αθήνα. Ήταν μοναχοπαίδι και δούλευε για δέκα χρόνια στην οικογενειακή επιχείρηση που διατηρούσαν. Ωστόσο, με τον ερχομό της οικονομικής κρίσης έκλεισε. Οι γονείς της είχαν πεθάνει, και μην έχοντας κανένα πόρο εσόδων αναγκάστηκε να χρεώσει τις κάρτες της, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει και η έξωση από το σπίτι της, αφού το κατέσχεσε η τράπεζα. Περιστασιακά, έβρισκε δουλειά σε κατασκηνώσεις, μοίραζε φυλλάδια, πρόσεχε ηλικιωμένους.}

 

_{Δούλεψε στον δήμο Αθηνών ως καθαρίστρια για περίπου δυο χρόνια και μετά απολύθηκε. Τον Νοέμβριο του 2013 αναζήτησε βοήθεια στον ξενώνα του δήμου Αθηναίων. Έκανε αίτηση στη Σχεδία. ''Ας δοκιμάσω, δεν έχω τίποτα να χάσω'', σκέφτηκε. Η Μαρία μας εκμυστηρεύθηκε πως από τότε που ξεκίνησε να πουλάει το περιοδικό στους δρόμους έγινε πιο εξωστρεφής και δεν ντρέπεται να μιλήσει πια για τον εαυτό της.}

 

_{Και ο Λάμπρος και η Μαρία μας έδωσαν μια συμβουλή. «Δεν πρέπει να βοηθάτε τους άστεγους στο δρόμο δίνοντάς τους φαγητό, νερό, χρήματα. Ο λόγος είναι ότι συνηθίζουν στη συντήρηση από άλλους, δεν προσπαθούν οι ίδιοι για τον εαυτό τους. Αν θέλει κάποιος να βρει φαγητό απευθύνεται σε συσσίτια, ωστόσο, πρέπει μόνος του να προσπαθήσει να σταθεί στα πόδια του».}

 

_{Αόρατες Διαδρομές}

 

_{Το 2014 το περιοδικό Σχεδία ξεκίνησε ένα νέο πρόγραμμα, τις «Αόρατες Διαδρομές». Στόχος του προγράμματος αυτού είναι η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση των πολιτών. Άνθρωποι που έχουν ζήσει στον δρόμο, αφηγούνται τις ιστορίες τους. Άνθρωποι που προκειμένου να εξηγήσουν και να αποδώσουν νοηματικά 100% όλα όσα θέλουν να πουν, εκπαιδεύτηκαν, ενημερώθηκαν και απόκτησαν αυτοπεποίθηση.}

 

_{Ο συγγραφέας Βασίλης Λεξικής ήταν στο πλευρό τους, τους υποδέχθηκε σπίτι του, τους έκανε μαθήματα ομιλίας, διότι όλοι έχουμε προβλήματα μα δεν ξέρουμε πως να τα πούμε. Μαζί τους περιηγηθήκαμε στα στενά της Ομόνοιας, κάνοντας στάσεις προκειμένου να ενημερωθούμε για το κάθε κτήριο, τη σημασία και τη χρήση του. Η πρώτη στάση έγινε στο ξενοδοχείο IOLIS, στο οποίο φιλοξενείται το Ίδρυμα Αστέγων του δήμου Αθηναίων. Είναι ο ξενώνας του δήμου, ο οποίος παρέχει διαμονή για 130 άτομα (90% άντρες και 10% γυναίκες) ηλικίας από 25 μέχρι 80 ετών. Υπάρχουν κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι και ένα κοινωνικό φαρμακείο.}

 

_{Παρέχεται συσσίτιο με τρία γεύματα ημερησίως, καθώς και ένα υπνωτήριο στον τελευταίο όροφο. Υπάρχει επίσης το ''ΚΑΡΕΑ'' που είναι μόνο για γυναίκες, παροχή του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας, ένα στον δήμο Βουλιαγμένης, ένα στο δήμο Πειραιά, καθώς και ένα κέντρο του δήμου Αθηναίων που σήμερα φιλοξενεί 80 ελληνικές οικογένειες. Μέχρι τα τελευταία τρία χρόνια η μέγιστη διάρκεια παραμονής τους ήταν ένας χρόνος, όμως σήμερα με την οικονομική κρίση είναι απεριόριστο.}

 

_{Υπάρχουν, επίσης, κάποια καθημερινά προβλήματα που θα πρέπει ο κάθε πολίτης να γνωρίζει πώς να τα χειριστεί. Τι γίνεται όταν βλέπουμε έναν άστεγο έξω; Τι κάνουμε εάν δούμε έναν χρήστη ναρκωτικών πεσμένο στο έδαφος; Αυτές οι περιπτώσεις θέλουν προσοχή, καθώς μπορεί μια λάθος κίνηση να μας κοστίσει ακόμα και μια ανθρώπινη ζωή. Καταρχάς, δεν δίνουμε στον άστεγο χρήματα διότι διαιωνίζουμε την κατάστασή του με το να του προσφέρουμε τα αγαθά και να μην του δίνουμε ευκαιρίες να προσπαθήσει μόνος του να καλυτερέψει τη ζωή του. Αντίθετα, του αφήνουμε περιθώρια ''χαλάρωσης''.}

 

_{Σύμφωνα με τους ξεναγούς ,τα 2/3 των αστέγων δεν δέχονται να φιλοξενηθούν στα κέντρα: ''Δεν μπορώ να ζήσω με κανονισμούς, δεν θέλω κανείς να μου δίνει εντολές'', ''Θέλω και το σκύλο μου μαζί και αφού στο κέντρο δεν μπορώ να τον πάρω δεν θα έρθω'', ''Κινδυνεύω να χάσω το μέρος που έχω βρει για να κοιμάμαι εάν έρθω και δεν μου αρέσει και θέλω να φύγω'' είναι μερικές από τις απαντήσεις τους. Έπειτα, θα έχει τύχει σε όλους μας να δούμε έναν ναρκομανή λιπόθυμο στο δρόμο. Δεν πρέπει να τον αγγίξουμε ή να τον μετακινήσουμε διότι δεν γνωρίζουμε σε τι κατάσταση βρίσκεται, Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να του φωνάξουμε στο αυτί ''είσαι καλά;'' Εάν ανταποκριθεί σημαίνει ότι μπορούμε να φύγουμε, εάν όχι, καλούμε το 166 γιατί ο άνθρωπος αυτός χρειάζεται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.}

 

_{Η δεύτερη στάση μας έγινε στο κτήριο u964 του ΟΚΑΝΑ. Εκεί ενημερωθήκαμε για το έργο και τα προγράμματα που υλοποιεί ο Οργανισμός Κατά των Ναρκωτικών στον χώρο της πρόληψης, της θεραπείας και της κοινωνικής επανένταξης των ατόμων που αντιμετωπίζουν προβλήματα με τη χρήση ουσιών.}

 

_{« ΣΙΣΑ: Η κοκαΐνη των φτωχών»}

 

_{Όλοι μας ίσως θα έχουμε ακούσει για το καινούριο αυτό ναρκωτικό, το σίσα, το οποίο ξεκίνησε από την Αργεντινή, συνεχίστηκε στη Βραζιλία και εξαπλώθηκε μέχρι και στη χώρα μας. Είναι σε κρυσταλλική μορφή και περιέχει υγρά μπαταρίας, σαμπουάν, λάδια μηχανής, βενζινόκολλα, χλώριο και άλλες τοξικές και διεγερτικές ουσίες που κρατούν κάποιον ξάγρυπνο μέχρι και 24 ώρες. Ο χρήστης δεν μπορεί να φάει και έχει ακατάπαυστη λογοδιάρροια.}

 

_{Διακρίνεται από έντονη νευρικότητα και επιθετική συμπεριφορά. Χορηγείται ενδοφλέβια ή με τη μορφή καπνού σε πίπα ή αυτοσχέδια με λάμπες φθορίου! Οι ουσίες που περιέχει καταστρέφουν τα ζωτικά όργανα, γερνούν απότομα το σώμα, διαλύουν το μυαλό κι έτσι ο χρήστης έχει διάρκεια ζωής έως ένα έτος. Θεωρείται το ναρκωτικό των φτωχών, καθώς η μία δόση του κυμαίνεται από 1,5 έως 3 ευρώ και έτσι γίνεται προσιτό σε όλους.}

 

_{Η τρίτη στάση μας πραγματοποιήθηκε στο Εθνικό θέατρο, ένα νεοκλασικό κτήριο οποίο άρχισε να κατασκευάζεται το 1891 και τελειοποιήθηκε το 1901. Θεωρείται ένα από τα πέντε καλύτερα θέατρα στην Ευρώπη από ακουστικής άποψης. Το θέατρο αυτό δέχτηκε ευπρόσδεχτα και φιλοξένησε τη Θεατρική Ομάδα Αστέγων για την πραγματοποίηση των παραστάσεών της.}

 

_{Επόμενος σταθμός ήταν το Κέντρο Σίτισης του Δήμου Αθηναίων, το οποίο στεγάζεται στον ισόγειο χώρο του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης. Παρέχει δύο γεύματα ημερησίως στους άπορους και άστεγους πολίτες. Στον μεγάλο προαύλιο χώρο παρατίθενται εορταστικά γεύματα. Περιδιαβαίνοντας τη Σοφοκλέους συναντήσαμε το Κοινωνικό Παντοπωλείο, το οποίο καλύπτει τις ανάγκες περίπου διακοσίων οικογενειών και μοναχικών υπερηλίκων για έξι μήνες. Στόχος του «Παντοπωλείου της Καρδιάς» είναι η κοινωνική επανένταξη των ατόμων με καλύτερους όρους ζωής.}

 

_{Η τελευταία στάση μας έγινε στην πλατεία της Βαρβακείου Αγοράς. Το 2009 άνοιξε το πρώτο «Κοινωνικό Φαρμακείο», από το οποίο δικαιούνται φαρμακευτική περίθαλψη όσοι ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, χωρίς ασφάλιση u956 μέσω ειδικής κάρτας. Επειδή, όμως, η πλατεία από το απόγευμα και μετά έγινε χώρος συνάντησης τοξικομανών, το φαρμακείο μεταφέρθηκε αλλού.}

 

_{Το τελευταίο διάστημα πραγματοποιούνται ανοιχτά εργαστήρια πολιτών μέσω των οποίων αναπτύσσονται ιδέες και προτάσεις για την ανάπλαση και αξιοποίηση της πλατείας. Κάτοικοι, εργαζόμενοι, εκπρόσωποι των αρχών και επιστήμονες σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων εργάζονται προς αυτήν την κατεύθυνση.}

 

_{Η στέγη «ΣυνΑθηνά» (www.synathina.gr)}

 

_{Οι δυναμικές και δραστήριες Ομάδες Πολιτών της πόλης της Αθήνας τον Οκτώβριο του 2013 απόκτησαν τον δικό τους χώρο συνάντησης στην πλατεία της Βαρβακείου Αγοράς με τη βοήθεια της πρωτοβουλίας του Δήμου Αθηναίων. Στόχος είναι η οργάνωση και υλοποίηση δράσεων που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής στην πόλη. Πρόκειται για ένα μικρό μακρόστενο κτίριο, το οποίο ανακαινίστηκε με τη συνεργασία της δημιουργικής κοινότητας «Imagine the City», ιδιωτών χορηγών και υπηρεσιών του δήμου Αθηναίων.}

 

_{Η δημιουργία της στέγης αυτής είναι από μόνη της μια δράση συμμετοχής, συνεργασίας, εμπιστοσύνης και δείγμα εφευρετικότητας και φαντασίας. Εκφράζει μια σειρά από καινοτόμες πρακτικές, βασιζόμενες στην αρχή της αειφόρου ανάπτυξης με τεχνικές εξοικονόμησης ενέργειας, με την επαναχρησιμοποίηση επίπλων και την ελεύθερη έκφραση καλλιτεχνών. Ελπίζουμε να αποτελέσει μια ένεση ζωής σε έναν από τους πιο κεντρικούς και εμπορικούς δρόμους της Αθήνας.}

_{Ιωάννα Κατσιαμάνη , Ιωάννα Τσέφλιου}

 

_{Γκλόρια Ντριολάρι , Ελένη Κοντοπάνου}