Στο Χαϊδάρι με την
Άννα Σαρρή-Καραμπεσίνη
Την ανακάλυψε η Κοινωνική Λειτουργός του Γραφείου Τρίτης Ηλικίας του Δήμου μας που, όπως αποδεικνύεται, πέραν της ευσυνειδησίας και της ακούραστης προσφοράς της έχει και .....μύτη λαγωνικού!! Ο κυρ-Γιάννης, έτσι τον αποκαλεί, ο Πόγιας από τη Γρηγορούσα είναι γαμπρός της Άννας Σαρρή-Καραμπεσίνη κι εκείνη τη φιλοξενούσε για λίγες μέρες στο σπίτι της η ανεψιά της Μαρία Πόγια, κόρη της αδελφής της Κοκκώνας.
Την επισκεφτήκαμε τη μέρα που επρόκειτο να ταξιδέψει για το νησί της, την Κω, και παρά τις ετοιμασίες της ήταν πρόθυμη να μας αφιερώσει όσο χρόνο θέλαμε. Μας υποδέχτηκε με μία αφοπλιστική καλοσύνη, με φιλόξενη διάθεση κι έναν αέρα νησιώτικης αρχοντιάς που δεν της έχουν στερήσει τα 92 της χρόνια!! Πάνω στο τραπεζάκι είχε τις σημειώσεις της. Γράφει σε έμμετρο στίχο για όλα τα θέματα που την απασχολούν: για την οικογένεια, τη φύση, τους ανθρώπους, το χρόνο, την ειρήνη, τη θάλασσα. Γράφει και μετά αντιγράφει, για να αφήσει κι εδώ τα ίχνη της σε όσους την αγαπούν και ενδιαφέρονται γι’ αυτήν. Στην Αντιμάχεια, την ιδιαίτερη πατρίδα της, ο Μηνάς Χατζηαντωνίου, συμπατριώτης της που επιμελείται το έργο της, δεν την αφήνει να πετάξει το παραμικρό χαρτί. Τα θέλει όλα!!!
Κι ύστερα αρχίζουν οι αναμνήσεις: Οι Ιταλοί στρατιώτες ήταν η αφορμή, για να ασχοληθεί με το τραγούδι. Την άκουσαν στο κατεχόμενο τότε νησί της να τραγουδά και την παρότρυναν να ενδιαφερθεί για τη φωνή της. Ιταλικά μάλιστα ήταν αρκετά από τα πρώτα της τραγούδια, καθώς η ίδια γνωρίζει να γράφει και να μιλά ιταλικά.
Όταν βρέθηκε στην Αθήνα για λόγους υγείας της αδελφής της, το 1952, δεν παρέλειψε να επισκεφτεί τα Γραφεία του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (Ε.Ι.Ρ.) στην οδό Ρηγίλλης. Εκεί την άκουσε ο Σίμωνας Καράς, ο οποίος βρήκε τη φωνή της πολύ καλή, σωστή, «φτασμένη», όπως είπε, και την πήρε για δύο χρόνια στη χορωδία του, προκειμένου να αποκτήσει τον αέρα του μικροφώνου. Το 1955 είχε δικό της πρόγραμμα σε ραδιοφωνική εκπομπή και το 1957 άρχισε τη δισκογραφία.
Στη διάρκεια της καλλιτεχνικής της σταδιοδρομίας έχει κυκλοφορήσει 26 μεγάλους δίσκους και πολλούς μικρούς με νησιώτικα και άλλα παραδοσιακά τραγούδια, σε πολλά από τα οποία τους στίχους έχει γράψει η ίδια. Συνεργάστηκε με τον Αλέκο Αραπάκη, τον Ιάκωβο Ηλία, τον Κόρο, τον Στάθη Κουκουλάρη και άλλους μουσικούς. Τα τραγούδια της Κω, της Ρόδου, της Καρπάθου, της Σύμης και των άλλων νησιών έγιναν γνωστά και μεγάλες επιτυχίες χάρη στη φωνή της. Τραγουδούσε μαζί με την αδελφή της, την Έφη Σαρρή, η οποία είχε επίσης καλή φωνή και έκαναν ντουέτο, σε χοροεσπερίδες, γάμους, πανηγύρια και σε άλλες εκδηλώσεις. Έκανε και ταξίδια στο εξωτερικό, σχεδόν σε όλο τον κόσμο, κι έδωσε χαρά στους ξενιτεμένους μας που διψούσαν για τη μουσική παράδοση των νησιών και της πατρίδας μας και ζούσαν με τον πόθο του γυρισμού!!
Δεν κουράστηκε στιγμή να μας διηγείται!! Μας είπε, αλλά και μας τραγούδησε άλλοτε μόνη της κι άλλοτε συνοδευόμενη από το γαμπρό της το Γιάννη, που ήταν επί 36 χρόνια ψάλτης κάτω στο νησί. Και δίπλα ο Γιώργος Μαζαράκης έπαιζε με το βιολί του τους νησιώτικους σκοπούς. Μοναδική εμπειρία!!! Τραγουδούσε με την αγέραστη φωνή της θέλοντας να μας δώσει τον καλύτερό της εαυτό!! «Καράβι, καραβάκι μου», «Έρι, Έρι, πάει το καλοκαίρι», «Όλες οι παπαρούνες», «Δυοσμαράκι», «Τη θάλασσα τη γαλανή», «Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία» ήταν κάποια από τα τραγούδια που ακούσαμε.
Φύγαμε γεμάτοι από ανθρωπιά, γεμάτοι από αξιοπρέπεια, γεμάτοι από παράδοση και μουσική!!! Φύγαμε με την ευχή να ξανασυναντηθούμε και να της δείξουμε κι εμείς με ξεχωριστό τρόπο την αγάπη μας και το σεβασμό μας!!! Υποκλιθήκαμε στο χαιρετισμό της και κρατήσαμε στη μνήμη μας δυο στίχους αφιερωμένους σ’ εκείνη, τους οποίους μοιράστηκε μαζί μας περήφανη για την καταγωγή της και για όλα όσα έχει προσφέρει στον Ελληνισμό:
«Της Αντιμάχειας είσαι συ η καπετάνισσα,
η πρώτη φωνή σε όλα τα Δωδεκάνησα»!!!
Αγγελική Γκανά- Ρηγάκη
Φιλόλογος
