_{ΗΜΕΡΑ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ}

_{"ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ. ΘΕΛΩ. ΜΠΟΡΩ"}

_{Ο αθλητισμός έχει τη δύναμη}

_{να δώσει λύσεις στα αδιέξοδα της εποχής μας.}

<sub>Το 3ο Γυμνάσιο Αιγάλεω γιόρτασε την ημέρα σχολικού αθλητισμού με αγώνες βόλεϊ μεταξύ των μαθητών του Σχολείου και με πολλές άλλες  εκδηλώσεις μεταξύ των οποίων ξεχώρισε η επίσκεψη του αθλητή, συγγραφέα και εκπαιδευτικού  κ. Νίκου Μιχαλόπουλου.
Ο κ. Μιχαλόπουλος  μας μίλησε για το νόημα των Ολυμπιακών Αγώνων και γενικά του αθλητισμού, ιδίως κάτω από τις σημερινές δύσκολες συνθήκες, καταθέτοντας και την δική του εμπειρία ως αθλητής και δύο φορές λαμπαδηδρόμος, το 2000 και το 2004. Ξεκίνησε την ενδιαφέρουσα παρουσίασή του με μια μικρή αναδρομή στην ιστορία των σύγχρονων Ολυμπιακών και  Παραολυμπιακών Αγώνων .
Στη συνέχεια μας παρουσίασε τις δάδες που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των Λαμπαδηδρομιών που μετέφεραν τη Φλόγα από την Ολυμπία στο Βερολίνο το 1936, στο Σύδνεϋ το 2000 και στην Αθήνα το 2004.
Κάθε χώρα που φιλοξενεί Ολυμπιακούς Αγώνες δημιουργεί μία δάδα που συμβολίζει κάποια από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της.
Οι σύγχρονες δάδες ανοίγουν και προστατεύουν τη φλόγα από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, ακόμη και μέσα σε νερό. Έχουν επίσης μηχανισμό που αυξομειώνει την ένταση της φλόγας, ανάλογα τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν.
- Η δάδα των Ολυμπιακών Αγώνων του Σύδνεϋ έχει ένα ελαφρώς κυρτό σχήμα, για να θυμίζει το μπούμερανκ, παραδοσιακό όπλο των Αυστραλών ιθαγενών, και η άκρη της παραπέμπει στο σχήμα της στέγης του διάσημου κτιρίου της Όπερας του Σύδνεϋ.
- Η δάδα των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, το 2004, είναι  λιτή και απέριττη, για να θυμίζει τον χαρακτήρα της Ελλάδας. Το σχήμα της παραπέμπει σε φύλλο ελιάς. Η μία πλευρά της είναι φτιαγμένη από ξύλο, που συμβολίζει την ελιά και η άλλη πλευρά είναι φτιαγμένη από αλουμίνιο, που παραπέμπει στην πρόοδο και την ανάπτυξη της τεχνολογίας,
- Ένα σπάνιο αντικείμενο που πολλοί λίγοι έχουν την ευκαιρία να δουν ήταν η δάδα που κράτησε ο παππούς του κ. Μιχαλόπουλου ως λαμπαδηδρόμος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου, το 1936. Τότε, βέβαια, η δάδα δεν ήταν τίποτε άλλο από μια βάση για ένα χοντρό κερί. Οι λαμπαδηδρόμοι προστάτευαν τη φλόγα με το ίδιο τους το σώμα για να μη σβήσει. Ήταν μεγάλη προσβολή για έναν λαμπαδηδρόμο να του σβήσει η φλόγα. Επάνω στη δάδα ήταν χαραγμένα τα ονόματα όλων των πόλεων απ' όπου πέρασε η φλόγα κατά τη διαδρομή από την Ολυμπία μέχρι το Βερολίνο.</sub>

_{Τέλος ο κ. Μιχαλόπουλος μας έκανε την τιμή να διαβάσει ο ίδιος την ανακοίνωση του Δήμου Αιγάλεω για τον Γύρο της πόλης που διοργανώνεται προς τιμήν των θυμάτων του Ολοκαυτώματος του Αιγάλεω στις 29-9-1944. Προέτρεψε τους πάντες να συμμετέχουν, γιατί η συμμετοχή είναι ισάξια της νίκης και υποσχέθηκε ότι θα προσπαθήσει να τρέξει και αυτός με το 3ο Γυμνάσιο.}

_{ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ τον κ. Νίκο Μιχαλόπουλο για την εξαιρετική παρουσίαση που έκανε στο σχολείο μας. Ο λόγος του είναι, όπως πάντα, καθηλωτικός επειδή πηγάζει από την ψυχή του!!!}