ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ

ΤΟΥ «ΜΠΑΡΟΥΤΑΔΙΚΟΥ» 

ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ

 

  

Άρθρο του Νίκου Καραγιάννη,

επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Αιγάλεω

(αναδημοσίευση από την εβδομαδιαία εφημερίδα: "ΑΙΓΑΛΕΩ Η πόλη μας" )

 

Τις τελευταίες εβδομάδες έχει ανακινηθεί από τη Δημοτική Αρχή το θέμα της κατασκευής του 5ου Βρεφονηπιακού Σταθμού και έχουν επανέλθει εύλογες ανησυχίες από κατοίκους, που δίκαια δεν τους έχουν εμπιστοσύνη και αγωνιούν ώστε να μη χαθεί άλλο πράσινο από το Μπαρουτάδικο. Όλες διαχρονικά οι Διοικήσεις φρόντιζαν να θέτουν τη μια μερίδα πληθυσμού εναντίον της άλλης, στη λογική των αντοχών των οικονομικών του Δήμου τη μια, της δημοσιονομικής πειθαρχίας και των πλεονασμάτων την άλλη. Με αυτόν τον τρόπο κατάφερναν και να κωλυσιεργούν ως προς την κατασκευή του σταθμού και να υποβαθμίζεται όλο και περισσότερο το άλσος και ιδιαίτερα το συγκεκριμένο κομμάτι του.
Ταυτόχρονα οι κραυγές όσων εναντιώνονται στην κατασκευή του παιδικού σταθμού, χωρίς να βγάζουν τσιμουδιά για την επιχειρηματική δράση που εκμεταλλεύεται πάνω από 2 στρέμματα του Άλσους και την διαχρονική υποβάθμιση του Άλσους, αποτελούν πολύ βολικό αντίπαλο για τις διοικήσεις του Δήμου.  
Αλλά οι ανάγκες μας σήμερα δεν μπορεί να μπαίνουν στο ζύγι των αντοχών της οικονομίας.


Η πραγματική κατάσταση του Άλσους Μπαρουτάδικου
Η πόλη μας είναι μια από τις λίγες στην Αττική που διαθέτει ένα σημαντικό πνεύμονα πρασίνου μέσα στον οικιστικό ιστό. Είναι επίσης γνωστό ότι όλες οι μέχρι τώρα διοικήσεις του Δήμου έχουν κάνει ό,τι μπορούν για να το απαξιώσουν και να το υποβαθμίσουν. Ενδεικτικά η προηγούμενη Δημοτική Αρχή θεωρεί σημαντική αναβάθμιση στο άλσος, ότι τα 4 χρόνια που διοίκησε, έβαλε απλά κάποιες λάμπες!!! (σύμφωνα με την τοποθέτηση του πρώην Δημάρχου Γ. Γκίκα στο Δημοτικό Συμβούλιο της 27ης Ιουνίου).
Και η πραγματικότητα επιβεβαιώνει το «ενδιαφέρον» τους -όπως και των προηγούμενων αλλά και των τωρινών. Χώροι που θα μπορούσαν να φυτευτούν αλλά αφήνονται γυμνοί, δέντρα που θα έπρεπε να κλαδευτούν, χόρτα και κλαδιά παρατημένα, η περίφραξη σε πολλά σημεία κατεστραμμένη, οι διάδρομοι ασυντήρητοι, όπως και η λίμνη, ο τοίχος αναρρίχησης, τα τραπέζια αναψυχής και το σκάκι, ελλιπής φωτισμός και η φύλαξη παραδομένη με 700.000 ευρώ σε ιδιωτική επιχείρηση που κανείς δεν ξέρει τι φυλάει.
Την ίδια ώρα, εκτός της εταιρίας φύλαξης, επιχειρηματική δραστηριότητα λαμβάνει χώρα με δύο ιδιώτες της εστίασης να εκμεταλλεύονται συνολικά 2 στρέμματα του άλσους για τα δικά τους κέρδη, ενώ θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για φθηνή και ποιοτική αναψυχή. Είναι ενδεικτικό ότι και τα 2 καταστήματα ξεκίνησαν ως αναψυκτήρια και αφέθηκαν για δεκαετίες συνεχώς να επεκτείνονται είτε με την σύμφωνη γνώμη των διοικήσεων, είτε με την ανοχή τους, κάνοντας τα στραβά μάτια.



Μια απαραίτητη ιστορική αναδρομή…
Για να γίνει όμως πλήρως κατανοητή η κατάσταση χρειάζεται να γίνει μια ιστορική αναδρομή σχετικά με το Άλσος -για το οποίο ΌΛΟΙ διατείνονται ότι ΚΑΤΙ (!!) έκαναν – αλλά και με τον 5ο Βρεφονηπιακό σταθμό.
Μέχρι το 1980 κάτω από την πίεση λαϊκών κινητοποιήσεων ολοκληρώθηκε η άναρχη φύτευση στο άλσος του Μπαρουτάδικου και η χωροθέτηση των ΤΕΙ, σχολείων γύρω από το Μπαρουτάδικο, του κτηρίου που στεγάζεται ο ΟΑΕΔ και οι αθλητικές εγκαταστάσεις των ΕΑΚ. Την ίδια περίοδο οι κυβερνήσεις ξεχωρίζοντας από το άλσος περιμετρικές εκτάσεις – που ανήκουν στο λαό του Αιγάλεω-, τις μοίρασαν σε διάφορα υπουργεία, όπως το συνολικό χώρο που σήμερα ονομάζεται «Πατινάζ» που παραχωρήθηκε τότε στο Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας.
Το 1983 το Δημοτικό Συμβούλιο Αιγάλεω, κάτω από την πίεση των κομμουνιστών δημοτικών συμβούλων με επικεφαλής τον Νίκο Κυριαζόπουλο, διεκδικεί την κατασκευή στο χώρο, παιδικού σταθμού, από το κράτος. Το 1987 ο Δήμος καταλαμβάνει το εγκαταλελειμμένο οικόπεδο που είχε γίνει σκουπιδότοπος, το οποίο αποδίδεται για χρήση στους κατοίκους και διαμορφώνεται το «Πατινάζ» και ένα μικρό αναψυκτήριο, αφήνοντας την απαιτούμενη έκταση για την κατασκευή του παιδικού σταθμού που διεκδικείται από το κράτος και στο χώρο αυτό φυτεύονται δέντρα και γκαζόν, με σκοπό να αποτραπεί η εναπόθεση μπαζών και απορριμμάτων.
Το 2008 παραχωρείται ο χώρος από την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου, με πενταετή ρήτρα αναστολής, για την αποκλειστική κατασκευή παιδικού σταθμού από τον Δήμο, εντάσσεται το έργο στο τεχνικό πρόγραμμα της Περιφέρειας με χρηματοδότηση 1,2 εκατομμύρια ευρώ από το ΕΣΠΑ. Η Περιφέρεια πραγματοποιεί τον πρώτο διαγωνισμό στα τέλη του 2011. Ο πιο πρόσφατος διαγωνισμός ολοκληρώνεται το 2022 αλλά επειδή η επόμενη χρονιά ήταν προεκλογική, η Διοίκηση Γκίκα πάγωσε τη διαδικασία.
Όλα αυτά τα χρόνια υπάρχουν ομόφωνες αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου για την κατασκευή του σταθμού, αλλά όλες οι δημοτικές αρχές από το 1990 κι έκτοτε κωλυσιεργούν χαρακτηριστικά να δώσουν λύση. Και μιλάμε για μια τραγική κατάσταση όπου στην ευρύτερη περιοχή του Λιούμη, με 9.000 κατοίκους, δεν υπάρχει κατάλληλος ιδιόκτητος παιδικός σταθμός που να καλύπτει έστω ένα μέρος των αναγκών των λαϊκών οικογενειών για προσχολική αγωγή (λειτουργεί μόλις ένας σταθμός «Μορμόλης», σε ακατάλληλο ενοικιαζόμενο κτήριο)  και ταυτόχρονα ο χώρος που είναι να κατασκευαστεί ο σταθμός, ανήκει στο Υπουργείο Υγείας και υπάρχει ο κίνδυνος να χαθεί (με την παραχώρηση του στο ΤΑΙΠΕΔ) καθώς δεν θεωρείται κομμάτι του άλσους και είναι οικοδομήσιμο οικόπεδο.

Η μόνη απάντηση στις ανάγκες του Αιγαλιώτικου λαού
Τα τελευταία χρόνια σε πλήρη στοίχιση ΕΕ, κυβερνήσεις, Περιφερειακές και Δημοτικές αρχές – μεταξύ αυτών όλες οι διοικήσεις του Δήμου Αιγάλεω – κλείνουν σε όλους τους τόνους τη μετατροπή των πόλεων, σε δήθεν «έξυπνες και πράσινες πόλεις». Δεκάδες ευρωπαϊκά προγράμματα και άλλες κρατικές χρηματοδοτήσεις κάνουν «βόλτα» και στο Δήμο Αιγάλεω που λειτουργεί ως dealer επιχειρηματικών συμφερόντων. Εκατομμύρια ευρώ πηγαίνουν στις τσέπες λίγων επιχειρηματικών ομίλων της πράσινης μετάβασης, μεγαλοεργολάβων και συμβουλευτικών εταιρειών, χωρίς να λύνεται κανένα λαϊκό πρόβλημα, όπως η αναβάθμιση του Άλσους Μπαρουτάδικο και η κατασκευή των αναγκαίων παιδικών σταθμών για να έχουν πρόσβαση όλα τα παιδιά στην προσχολική αγωγή (ενδεικτικά φέτος έμειναν εκτός των παιδικών σταθμών στο Αιγάλεω, 100 παιδάκια εκ των οποίων τα 85 βρέφη, δηλαδή το 1/3 των νέων αιτήσεων).   
Κι ενώ μας μιλάνε για «βιώσιμες κι έξυπνες πόλεις», βασικά προβλήματα που κάνουν την πόλη μας μη βιώσιμη καθημερινά επιδεινώνονται. Φέρνουν προγράμματα για το μικροκλίμα του Αιγάλεω ενώ ο γειτονιές στις εργατικές πολυκατοικίες κάθε φθινόπωρο πλημμυρίζουν, ψηφίζουν προγράμματα για τη μικροκινητικότητα ενώ η πλειονότητα των πεζοδρομίων της πόλης είναι ακατάλληλα, σπαταλούν εκατομμύρια για ενεργειακές αναβαθμίσεις σχολείων ενώ για 6η σχολική χρονιά οι μαθητές 6 σεισμόπληκτων σχολείων δεν θα παν για μάθημα στο φυσικό χώρο του σχολείου κλπ.
Στην πραγματικότητα, όμως, μια πόλη είναι βιώσιμη μόνο όταν μπορεί να δώσει απάντηση στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες που υπάρχουν σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας της ζωής των κατοίκων της. Αυτό σημαίνει να μην πλημυρίζουμε με την πρώτη μπόρα, να υπάρχουν ανεπτυγμένες δομές πρωτοβάθμιας υγείας, η πόλη να είναι καθαρή, το δικαίωμα στον αθλητισμό να είναι εξασφαλισμένο για όλους με όλες τις αναγκαίες υποδομές, τα παιδιά μας να πηγαίνουν σε σύγχρονα και ασφαλή σχολεία χωρίς να είναι στοιβαγμένα, οι νέοι γονείς να έχουν υποστήριξη στο βήμα που κάνουν με ένα επαρκές και σύγχρονο δίκτυο παιδικών σταθμών, από το οποίο κανένα παιδί δε θα μένει απ’ έξω και εννοείται ελεύθεροι χώροι πρασίνου όπου ο λαός θα μπορεί να παίρνει ανάσες από τη δύσκολη καθημερινότητα.
Η κατασκευή του σταθμού έρχεται να δώσει απάντηση σε μια χρόνια και τραγική έλλειψη που υπάρχει στην πόλη μας. Από την άλλη, το όψιμο ενδιαφέρον της Διοίκησης για τους παιδικούς σταθμούς μπορεί να χαρακτηριστεί το λιγότερο ως υποκριτικό αφού επί διοίκησης Καρδαρά - στην οποία ο σημερινός Δήμαρχος κ. Σκλαβούνος ήταν αντιδήμαρχος - έκλεισαν 5 Δημοτικοί παιδικοί σταθμοί στο όνομα της τότε οικονομικής κρίσης και φυσικά έμειναν κλειστοί και από τις διοικήσεις που τους διαδέχτηκαν. Παράλληλα, επαναφέρουν σε συστοιχία Σκλαβούνος, Γκίκας, Μπίρμπας, τα γνωστά εκβιαστικά διλήμματα «ή σταθμός ή ο χώρος θα περιέλθει πάλι στο ΤΑΙΠΕΔ για αξιοποίηση» υποκρύπτοντας ότι είναι απαράδεκτο ένας χώρος που ανήκει στο λαό να παζαρεύεται αν θα εμπορευματοποιηθεί.
Και σταθμός μπορεί και πρέπει να φτιαχτεί και περισσότερο πράσινο να υπάρχει και μάλιστα ΤΩΡΑ! Και γι’ αυτό πρέπει να παλέψει ο λαός της πόλης με τη διεκδίκηση από την κυβέρνηση, την Περιφέρεια και το Δήμο γενναίας χρηματοδότησης, για την πραγματική αναβάθμιση του άλσους και την κατασκευή του σταθμού.
Συγκεκριμένα διεκδικούμε:
• Ανέγερση του παιδικού σταθμού, με επιπλέον δενδροφύτευση από αυτήν που έχει προβλεφθεί στην τελευταία μελέτη στο περιβάλλοντα χώρο και ανακατασκευή, συντήρηση του πατινάζ που πλέον είναι επικίνδυνο για να αθλούνται τα παιδιά. Άμεσα να προχωρήσει και η κατασκευή του 2ου παιδικού σταθμού στο οικόπεδο που έχει δεσμευτεί αλλά δεν έχει απαλλοτριωθεί ακόμα (πλησίον του Mymarket στην Εδέσσης).  
• Παράλληλα:
- Να επανέλθει στην αρχική του κατάσταση το καφέ-μπαρ-ψησταριά «Πατινάζ» που ανήκει στο Δήμο και το εκμεταλλεύεται επιχειρηματικά ιδιώτης και έχει καταλάβει 650τ.μ από το Μπαρουτάδικο με νομιμοποιήσεις αυθαιρεσιών. Στον επιπλέον χώρο που προκύπτει να υπάρξει δεντροφύτευση που θα ξεπεράσει τα τετραγωνικά που καταλαμβάνει ο παιδικός σταθμός και να λειτουργεί ως δημοτικό αναψυκτήριο με χαμηλές τιμές.
- Να μετατραπεί σε σύγχρονη βιβλιοθήκη το καφέ-μπαρ «Αλέα» που ανήκει στο Δήμο και το εκμεταλλεύεται επιχειρηματικά ιδιώτης και έχει καταλάβει περίπου 1,5 στρέμμα γης από το Μπαρουτάδικο με νομιμοποιήσεις αυθαιρεσιών. Να αξιοποιηθούν οι εσωτερικοί και εξωτερικοί χώροι που είναι αναγκαίοι και στον υπόλοιπο χώρο να γίνουν δενδροφυτεύσεις. Με τη μετατροπή της καφετέριας σε Δημοτική βιβλιοθήκη που τόσο ανάγκη έχει η πόλη μας, θα υπάρχει χώρος αναγνωστηρίου για να καλυφθούν ανάγκες των κατοίκων και των χιλιάδων φοιτητών που ζουν στην πόλη, ενώ μπορεί να λειτουργεί και μικρό δημοτικό αναψυκτήριο με χαμηλές τιμές.
• Απόδοση των κτηρίων του ΟΑΕΔ στο Δήμο, που τα περισσότερα κτήρια ρημάζουν, ώστε να αξιοποιηθούν όποιες εγκαταστάσεις είναι απαραίτητες και οι υπόλοιπες να γκρεμιστούν για να αναπτυχθεί περαιτέρω το άλσους με δενδροφυτεύσεις και κατάλληλες υποδομές αναψυχής.
• Άμεση επισκευή των 2 σεισμόπληκτων σχολείων που βρίσκονται στην περίμετρο του Άλσους και ρημάζουν (7ο και 17ο Δημοτικά)
• Συνολική αναβάθμιση του Άλσους με τραπέζια αναψυχής, διαδρόμους περιπάτου, ξύλινα όργανα γυμναστικής, συντήρηση και αναβάθμιση των όποιων μνημείων υπάρχουν σε αυτό, αναβάθμιση των υφιστάμενων υποδομών: λίμνη, τοίχο αναρρίχησης, τραπέζια σκάκι που είναι παρατημένα.
• Αναβάθμιση των αθλητικών εγκαταστάσεων στο ΔΑΚ «Ε. Χριστοδούλου» (πρώην ΕΑΚ) που είναι στην καρδιά του Άλσους, με νέο ποδοσφαιρικό τάπητα, σύγχρονα ανοιχτά γήπεδα μπάσκετ και τέννις, αποδυτήρια και διοικητικές εγκαταστάσεις καθώς και σύγχρονο κλειστό γυμναστήριο. Αναβάθμιση της παιδικής χαράς και των ανοιχτών γηπέδων μπάσκετ και τέννις στα «Εδέσσης».  
• Διεκδίκηση περισσότερων ελεύθερων χώρων, που υπάρχουν αντίθετα με αυτά που λένε οι διοικήσεις – μια ματιά στον Ελαιώνα φτάνει -, για να αξιοποιηθούν για τις λαϊκές ανάγκες σε πράσινο, σχολεία, αθλητικούς χώρους κα.
Με αυτό το σχέδιο και σε συνδυασμό της χρήσης υπό τον Δήμο του θεάτρου «Μινωτής» και των αναψυκτηρίων, μπορεί να δημιουργηθεί ένα πρότυπο, σύγχρονο και πλούσιο σε πράσινο Άλσος, που έχει τόσο ανάγκη το Αιγάλεω και η Δυτική Αθήνα συνολικότερα, χωρίς να αποσπάται ούτε ένα κομμάτι του για επιχειρηματική δράση. Έτσι, θα μιλάμε πραγματικά για ένα πνεύμονα πρασίνου, όπου παράλληλα θα μπορεί να αποτελέσει και πνεύμονα πολιτιστικής δημιουργίας για τους συλλόγους της πόλης αλλά και άθλησης. Μια πραγματική ανάσα στην ασφυξιογόνα καθημερινότητα που δημιουργούν το κράτος, η εργοδοσία, οι Τοπικές Διοικήσεις. Αυτό το σχέδιο αποτελεί ουσιαστική λύση και ικανοποιεί συνδυασμένα όλες τις σύγχρονες ανάγκες του Αιγαλιώτικου λαού.
Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας είναι το πραγματικό δίλλημα που έχει να απαντήσει ο λαός του Αιγάλεω και δεν πρόκειται να βάλουμε στο ζύγι ποιες από τις ανάγκες μας θα τους χαρίσουμε. ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΑΛΣΟΥΣ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΡΑΣΙΝΟ.