_{H ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΥΠΑΘΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΠΑΠΑΓΟΥ ΣΤΟ ΛΙΟΥΜΗ}

_{H ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΥΠΑΘΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΠΑΠΑΓΟΥ ΣΤΟ ΛΙΟΥΜΗ, Ή ΠΩΣ ΜΙΑ ΦΙΛΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΛΑΤΕΙΑ, ΕΓΙΝΕ ΕΝΑ ΦΑΡΑΩΝΙΚΟ ΑΠΩΘΗΤΙΚΟ ΤΣΙΜΕΝΤΕΝΙΟ ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑ ΠΟΥ ΑΔΕΙΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΠΑΡΑΚΜΑΖΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΣΧΗΜΙΑ ΤΟΥ…}

Ήτανε μια φορά κι ένα καιρό, μια πλατεία στο Λιούμη που στην απλότητά της, γέμιζε με παιδιά, με γονείς, με νέους και νέες… Με τις όποιες ελλείψεις της, διατηρούσε την έλξη στους γείτονες, πολίτες, που έβγαιναν, συζητούσαν, φλέρταραν, είχαν ένα χώρο φιλικό και ανθρώπινο, σε γήινα μέτρα και σταθμά… Έναν χώρο γειτονιάς, με λογική, μέτρο, ισορροπία…
Κάποια στιγμή, η αντίστροφη μέτρηση για την Πλατεία Παπάγου, γιατί γι’ αυτήν μιλάμε και γράφουμε, άρχισε, όταν προς το τέλος της τελευταίας θητείας του Γιάννη Μυστακόπουλου (1998-2002), μπήκε σαν θέμα η αξιοποίηση και αναμόρφωσή της… Έγιναν οι αρχικές μελέτες που προέβλεπαν και τη δημιουργία ενός πάρκινγκ γειτονιάς –υπόγειου-, νέες δενδροφυτεύσεις και αλλαγή των σπασμένων και φθαρμένων υλικών των πλακοστρώσεων…
Με τον ερχομό της Διοίκησης Καλογερόπουλου, η προϋπάρχουσα μελέτη ανετράπη και αντ’ αυτής προκηρύχθηκε νέα που οδήγησε σ’ αυτό το απίστευτο τερατούργημα που κόστισε εκατοντάδες εκατομμύρια παλαιών δραχμών ή πάνω από 1,5 εκατομμύριο ευρώ χωρίς ισορροπία: Η νέα Πλατεία Παπάγου, απωθητική, φαραωνική, γρήγορα άδειασε στην κυριολεξία από τους πολίτες και τον κόσμο, που πρώτα γέμιζε και έδινε ζωή στον χώρο… Τσιμεντένια και άλλα κατασκευάσματα που αλλάζοντας τη χρήση και τον χαρακτήρα του χώρου, έδωσαν τη χαριστική βολή σε έναν ακόμα ελεύθερο χώρο της πόλης μας, για χάρη του τσιμέντου και των όγκων του… Για το πάρκινγκ δε, τίποτα… Αφέθηκαν οι γύρω δρόμοι να ασφυκτιούν, ενώ και η περιοχή αυτή θα άλλαζε προς το καλύτερο, αν υπήρχε αυτή η δυνατότητα.
Στα 10 χρόνια περίπου λοιπόν, η Πλατεία Παπάγου στέκει ΕΡΗΜΗ, ΒΑΡΙΑ, ΤΣΙΜΕΝΤΕΝΙΟ ΕΚΤΡΩΜΑ μιας εποχής που το τσιμέντο σκίαζε τα πάντα και κατέκλυζε τα πάντα…
Η σημερινή Δημοτική Αρχή της Ανάπλασης Αιγάλεω, τότε αντιπολίτευση, αντέδρασε σωστά-δυναμικά στα σχέδια και στην υλοποίησή τους, στη Διοίκηση Καλογερόπουλου… Αν ενθυμούμαι καλά, μέχρι και υπογραφές διακινούσε εναντίον του φαραωνικού έργου, που κυριολεκτικά αλλοτρίωσε και αλλοίωσε τη μεγαλύτερη πλατεία του Λιούμη…
Ήλθε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου και σε μια ευνοϊκή συγκυρία για τους πρώην συναδέλφους της νυν δημοτικής Αρχής… Στην κεντρική εξουσία, το κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, στην περιφερειακή αυτοδιοίκηση, η Αιγαλιώτισσα κ. Ρένα Δούρου, στον Δήμο Αιγάλεω ο Δήμητρης Μπίρμπας και η Ανάπλαση στη δημαρχία…
Το αυτονόητο ερώτημα λοιπόν, είναι το εξής… Τι θα πράξουν με το ΦΑΡΑΩΝΙΚΟ ΕΡΓΟ της Πλατείας Παπάγου…; Θα την αναμορφώσουν σύμφωνα με τα παλιά σχέδια, ξαναδίνοντάς της ήπια μορφή και κάνοντάς την λειτουργική και φιλική προς τους πολίτες του Λιούμη και όλου του Αιγάλεω…;
Θα την εντάξουν μέσα στις προτεραιότητες της Διοίκησης, για να δώσουν μια άλλη πνοή και περιεχόμενο στην περιοχή του Λιούμη που έχει τόσα προβλήματα και ελλείψεις;
Τι θα κάνουν με το σταματημένο εδώ και χρόνια σιντριβάνι της που φτιάχτηκε και κόστισε δεκάδες εκατομμύρια δραχμές, για να μη λειτουργήσει ποτέ;
Μέχρι να την αναμορφώσουν, τι θα γίνει με τα αποκρουστικά γκράφιτι, τις σπασμένες πλάκες, τα μισοδιαλυμένα παγκάκια, τις ακαθαρσίες των σκύλων;
Τι θα κάνουν με τα κιόσκια που κανείς δεν κατάλαβε το πώς και το γιατί της ύπαρξής τους;…
Ένα είναι σίγουρο… Ότι χρειάζεται μια γενική αναμόρφωση… Κι αυτή θα προέλθει με έναν ευρύτατο διάλογο με τη γειτονιά, τους συλλόγους και τις συλλογικότητες… Με ειδικούς και αξιόλογους Αιγαλιώτες και Αιγαλιώτισσες, που θα δουν με καθαρή ματιά, χωρίς ιδεοληψίες και μπετόν αρμέ λογικές, το πώς θα κάνουν πάλι την Πλατεία Δαβάκη, μια ανθρώπινη πλατεία γειτονιάς, που θα γεμίζει από πολίτες, νέους και νέες και όχι από αποκρουστικά τσιμεντένια εκτρώματα…
Που θα έχει χρώμα, λειτουργίες, πράσινο, σε γήινα μέτρα, που θα αγγίζει την ψυχή της πόλης, θα την ενώνει και δεν θα τη διαχωρίζει…
Που θα ακουμπάει στις ανάγκες έκφρασης και δημιουργίας των νέων ανθρώπων, στις ανάγκες επικοινωνίας, παιχνιδιού, ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗΣ… Και όχι στους μπετονένιους, απρόσωπους όγκους που παραπέμπουν σε μονολιθικές αντιλήψεις και στοχεύσεις… Που θα επιτρέπει στους πολίτες του Λιούμη και του Αιγάλεω να βγαίνουν έξω στον ελεύθερο χώρο, στην “Αγορά” για να αναπνεύσουν, να επικοινωνήσουν, να συνδιαλεχθούν.
Να ξανανακαλύψουν τον Δήμόσιο Χώρο, να επαναοικειοποιηθούν τον δρόμο, την πλατεία, τη γειτονιά τους…
Μια γειτονιά που υπέφερε και υποφέρει από την επέλαση της μπετόν λογικής και των εργολαβικών συμφερόντων…
Που διέλυσαν, που κατέστρεψαν, που αλλοίωσαν το Ωραίο και κατήργησαν το Μέτρο, που ξέσκισαν και διέσυραν την ομορφιά του αστικού τοπίου, το οποίο κυριολεκτικά αφάνισαν.
Ένας μεγάλος Έλληνας διανοητής, ο αξέχαστος Παναγιώτης Κονδύλης, είχε γράψει για την ανάγκη “να επιδιωχθεί το αδύνατο, στην χωροταξία της πόλης… Ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα άχαρων, άσχημων, μονολιθικών μπετονιένων όγκων, να γκρεμιστούν… Και στη θέση τους να ξαναθεμελιωθεί η Ομορφιά… Λουλούδια, κήποι, παιχνίδια, η Αγορά… Άνθρωποι, ιδέες και χαμόγελα…
Έτσι και στην ταλαιπωρημένη, βαθιά πληγωμένη, βιασμένη Πλατεία Παπάγου στο Λιούμη του Αιγάλεω…
Ανοιχτός διάλογος, με όλους και όλες τους πολίτες και τις Συλλογικότητες…
Που θα καταλήξει μέχρι το τέλος του ενεστώτος έτους σε μια πρόταση, ολοκληρωμένη προς ψήφιση στο καινούργιο τεχνικό πρόγραμμα του  Δήμου… Άμεση συζήτηση έπειτα με την περιφέρεια, τον ΑΣΔΑ και κάθε φορέα, για την ένταξή του σε κάποιο από τα προγράμματα για την ανάπλαση, αναμόρφωσή της… Ως τότε, μικρές καθοριστικές επεμβάσεις στις χαίουσες πληγές της πολύπαθης πλατείας…. Που θα την κάνουν λιγότερο αποκρουστική και θα θυμίσουν ότι κάτι αλλάζει…

ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΑΠΑΓΟΥ ΤΩΡΑ.
ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ χωρίς τσιμεντένιες υπερκατασκευές, ΤΩΡΑ…
ΤΟ ΑΙΓΑΛΕΩ, Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ, ΤΩΡΑ…
Κωνσταντίνος Δημ. Σάμιος
Πρώην δημοτικός σύμβουλος
Πρόεδρος Α.Π.Σ. “ΑΠΟΛΛΩΝ” ΔΥΤ. ΑΤΤΙΚΗΣ