_{ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΙΓΑΛΕΩ
ΤΟ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ}

_{Σάββατο 28 Φεβρουαρίου. Συλλογή τροφίμων από τους εθελοντές του Δήμου σας Σούπερ Μάρκετ του Αιγάλεω, για το Κοινωνικό Παντοπωλείο του Δήμου μας. Νοιώθω την ανάγκη μέσα από την εφημερίδα «Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ», να ευχαριστήσω τους συνδημότες μας, για την ανθρωπιά και την ανταπόκριση σ’ αυτό το κάλεσμα του Δήμου μας. Έξω από το Σούπερ Μάρκετ Σκλαβενίτης, ως εθελοντές του Δήμου, ζήσαμε αρκετά συγκλονιστικά περιστατικά. Θα σταθώ όμως σε ένα από τα πολλά που με συγκλόνισε… Όταν πλησίασα έναν κύριο συνδημότη μας, για να τον ενημερώσω για τον σκοπό που ήμασταν εκεί… ξαφνικά άρχισαν να τρέχουν δάκρυα από τα μάτια του… Ένιωσα να συγκλονίζομαι από αυτή την αντίδραση… Μέσα από τους λυγμούς, μου εξήγησε ό,τι ήταν άνεργος τέσσερα χρόνια και η οικογένειά του δεν είχε χρήματα για να αγοράσει τρόφιμα για να φάνε…. Είχε πάει στο Σούπερ Μάρκετ για να αγοράσει ένα μπουκάλι λάδι και ένα ντοματοχυμό. Του έδωσα το ενημερωτικό χαρτί της κοινωνικής υπηρεσίας του Δήμου μας για να επικοινωνήσει και να μάθει τι χρειάζεται ώστε να μπορεί να παίρνει τρόφιμα από το κοινωνικό παντοπωλείο. Κλαίγοντας μου είπε… «Αλήθεια μου λέτε; Θα μπορούμε να έχουμε τρόφιμα για να τρώμε;»… Μπήκε στο Σούπερ Μάρκετ και συνέχισε να κλαίει… στην αρχή ήταν κλάμα απελπισίας και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η ψυχή μου να γίνει χίλια κομμάτια και δάκρυα γέμισαν και τα δικά μου μάτια. Όμως μετά, τα δάκρυά του ήταν δάκρυα ελπίδας ό,τι θα μπορεί να έχει τα στοιχειώδη, αυτά που στερούνται καθημερινά πολλές οικογένειες.
Άρχισα λοιπόν με ακόμα περισσότερη θέρμη, να εξηγώ σε όλους τους δημότες μας δίνοντας το χαρτί του Δήμου, που τους ενημέρωνε και είχε όλες τις πληροφορίες. Τους έλεγα ό,τι έστω και ένα τεμάχιο από τα είδη πρώτης ανάγκης τροφίμων, ήταν σημαντικό για το κοινωνικό παντοπωλείο και τους συμπολίτες μας, οι οποίοι δυστυχώς υποφέρουν. Επίσης, τους έλεγα αν ήξεραν άτομα, που βρίσκονται σε δύσκολη οικονομικά θέση, να απευθύνονται στην κοινωνική υπηρεσία του Δήμου μας.
Αυτό που με συγκλόνιζε, ήταν ό,τι πολλοί γονείς, έδιναν στα παιδιά τους την τσάντα με τα τρόφιμα για να μας τα δώσουν. Ήταν πολύ τρυφερό και ελπιδοφόρο, να βλέπεις τους γονείς να βάζουν τα παιδιά τους στη διαδικασία του Εθελοντισμού, της προσφοράς και της αγάπης. Τα παιδιά αυτά, είναι η ΕΛΠΙΔΑ του ΑΥΡΙΟ γι’ αυτή την ταλαίπωρη πατρίδα, που δοκιμάζεται τόσο σκληρά.
Έχοντας πάντα μπροστά μου τα δύο μάτια γεμάτα δάκρυα απόγνωσης και μετά δύο μάτια γεμάτα ελπίδα, ό,τι πλέον μέσω του κοινωνικού παντοπωλείου θα έχει φαγητό.
Θα παρακαλούσα τους συμπολίτες μας, όταν μια φορά το μήνα γίνεται συλλογή τροφίμων για το παντοπωλείο, όσοι ακόμα βρίσκονται σε λίγο καλύτερη κατάσταση, να προσφέρουμε ό,τι μπορούμε για τους συνανθρώπους μας και συνδημότες μας.
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΗΚΑΝ Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ! Εγώ θα το ονόμαζα… ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ». Γιατί στα μάτια αυτών που πρόσφεραν, έβλεπες αυτά τα αισθήματα!!! Γίνε κι εσύ μέλος της αλυσίδας εθελοντών του Δήμου μας, για Κοινωνική Αλληλεγγύη!!} 

Λίνα Κοσμοπούλου