_{Έρημα μαγαζιά και έρημη πόλη ή}

_{στήριξη στην αγορά, στη ζωντάνια;}

_{Τα κλειστά μαγαζιά αυξάνονται σε όλη τη χώρα (η παρακάτω φωτογραφία είναι από το γειτονικό Αιγάλεω). Ανεξαρτήτως ερμηνείας και απόδοσης ευθυνών, το γεγονός κοστίζει στην πόλη και στους κατοίκους. Σε ό,τι αφορά τα εμπορικά μαγαζιά, ο συντελεστής κόστους δημοτικά τέλη αφορά το δήμο. Στα καταστήματα εστίασης και ψυχαγωγίας, ο δήμος έχει λόγο και στα τέλη χρήσης κοινόχρηστων χώρων.}

_{Στην τρέχουσα χρονιά, η όξυνση της οικονομικής ασφυξίας είναι ορατή από το περίπτερο και την πιάτσα ταξί έως το πλέον κοσμικό μαγαζί. Τα τέλη προϋπολογίζονται, αλλά δεν εισπράττονται. Ελάχιστοι οι στρατηγικοί κακοπληρωτές, πλείστοι οι αδυνατούντες. Ευτυχώς ο δήμος δεν πιέζει, όμως αυτό δεν θα ‘ναι για πάντα «στο χέρι του». Είναι αναγκαίο να εξορθολογήσουμε προσδοκίες και πολιτικές. Ας μειωθούν τα προϋπολογιζόμενα έσοδα ώστε να ελαφρύνει η τρέχουσα χρήση για όσους αντέχουν ακόμη (με νύχια και με δόντια). Παραλλήλως όμως χρειάζεται αυστηρή τήρηση των καταλαμβανόμενων από τραπεζοκαθίσματα κοινόχρηστων επιφανειών. Όταν τα μαγαζιά είναι κλειστά στη σειρά, ο επιτυχημένος επιχειρηματίας θα βρει εύκολα και φτηνά περισσότερα τετραγωνικά. Δεν επιτρέπεται να καταχράται το δημόσιο χώρο. ΤΟ ΓΟΡΓΟΝ ΚΑΙ ΧΑΡΙΝ ΕΧΕΙ.}