_{Γεγονός ο σύλλογος}

_{«ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ»  Αγίας Βαρβάρας}

_{Με απόλυτη επιτυχία έγινε (20/10/2017) η πρώτη συγκέντρωση Ηπειρωτών Αγίας Βαρβάρας στο Α’ ΚΑΠΗ, επί της Καλαντζάκου, με σκοπό την ίδρυση συλλόγου.
Εγκρίθηκε το καταστατικό του συλλόγου και το όνομα αυτού :}

_{«Πολιτιστικός Σύλλογος Ηπειρωτών Αγίας Βαρβάρας ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ» *}

_{Ορίσθηκε διοικούσα επιτροπή αποτελούμενη από τους:
Γεωργόπουλος Νικόλαος
Τσιανέλης Νικόλαoς
Καίσαρης Γρηγόριος
Σιαραμπή Νίκη
Κοντογιάννη – Γεωργιαννάκη Εύη}

_{Μετά από έξι μήνες θα διενεργηθούν εκλογές, από τις οποίες θα προκύψει και το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου.}

_{Σημειώνουμε πως την ιδρυτική πράξη του συλλόγου υπογράφουν 51 μέλη.}

_{ Η λέξη Ήπειρος ετυμολογικώς προέρχεται από τη δωρική έκφραση "ΑΠΕΙΡΟΣ ΧΩΡΑ" . Η λέξη ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ που αναγράφεται στα αρχαία νομίσματα είναι η δωρική γενική των Ηπειρωτών. Η Ήπειρος κατά την Αρχαιότητα εκτεινόταν από τη σημερινή Πρέβεζα νοτίως έως την Εγνατία ρωμαϊκή οδό, δηλαδή τον ποταμό Σκούμπιν, γνωστό στην αρχαιότητα ως Γενούσο, που περνάει από το Ελμπασάν της Αλβανίας. Αυτό προκύπτει από κείμενο του γεωγράφου Στράβωνα. H Αρχαία Ήπειρος αποτέλεσε υπολογίσιμο κράτος που κατείχε κατά κύριο λόγο την ευρύτερη περιοχή της σύγχρονης Ηπείρου, καθώς και Βόρειας Ηπείρου. Οι τρεις βασικές φυλές που κατοίκησαν την περιοχή ήταν οι Χάονες στα βορειοδυτικά, οι Μολοσσοί στο κέντρο και οι Θεσπρωτοί στο νότο. Διακεκριμένη βασιλική οικογένεια που εμφανίστηκε κατά την ύστερη κλασική εποχή ήταν οι Αιακίδες, από τη φυλή των Μολοσσών. Μέλος της ήταν και ο διάσημος βασιλιάς που είναι γνωστός ως Πύρρος της Ηπείρου, ο επονομαζόμενος "Αετός της Ηπείρου". Κατά την ελληνιστική περίοδο η μορφή διακυβέρνησης μετατράπηκε σε δημοκρατία, μέχρι την κατάληψη της περιοχής από τους Ρωμαίους. Διάσημες αρχαίες πόλεις της Βόρειας Ηπείρου (έδαφος σημερινής Αλβανίας) ήταν η Απολλωνία, η Φοινίκη, η Επίδαμνος, και το Βουθρωτόν.
 Πηγή: wikipedia}

_{Φωτ.  Άργυρο δίδραχμο την εποχή του Κοινού των Ηπειρωτών (232-167 π.Χ.). Στη κύρια όψη του νομίσματος, απεικονίζεται το ιερό ζεύγος των Δωδωναίων θεών (η Διώνη και ο Δίας), ενώ στη πίσω όψη του υπάρχει η απεικόνιση ενός ταύρου περιστοιχισμένου από ένα στεφάνι βελανιδιάς.}