ΚΟΙΝΩΝΙΑ
- Κυριακή, 13 Ιουνίου 2021 01:16
Ιστορία της Πόλης είναι:
Οι διαχρονικοί αγώνες των κατοίκων,
για καλύτερη ζωή!
Γράφει ο Παναγιώτης Κυριακόπουλος
Ιστορία της πόλης είναι η ζωή του κάθε πολίτη ξεχωριστά, της κάθε οικογένειας, της κάθε παρέας, γειτονιάς, συνοικίας. Πάνω απ’ όλα όμως, ιστορία της Πόλης είναι οι αγώνες του λαού και της νεολαίας, για καλύτερη ζωή, για καλύτερο μέλλον! Σε κάθε εποχή, σε κάθε περίοδο, ενάντια στο αδίστακτο πρόσωπο της καθεστηκυίας τάξης και της κρατικής εξουσίας της. Ενάντια στα ντόπια συμφέροντα, μικρά και μεγάλα.
Ο δήμος προετοιμάζεται για την συγγραφή της ιστορίας και αυτό είναι πολύ καλό σημάδι! Υπάρχουν (λειτουργούν) διαδικτυακοί λογαριασμοί και αρκετοί δημότες καταθέτουν τα δικά τους ντοκουμέντα. Υπάρχουν τα αρχεία των μεγάλων παλαιοτέρων τοπικών εφημερίδων, («Προοδευτική», « Η Πόλη μας») και άλλες που εκδίδονται συνεχώς σε βάθος χρόνου. Υπάρχουν τα αρχεία των δημοτικών παρατάξεων, των συλλόγων, των συνοικιακών συμβουλίων, των πολιτικών οργανώσεων. Υπάρχουν οι μνήμες και τα στοιχεία των πρώην δημοτικών συμβούλων, των πρώην αντιδημάρχων, των στελεχών του Πνευματικού Κέντρου, των παραγόντων του αθλητισμού, των ερασιτεχνικών σχημάτων. Υπάρχουν τα αρχεία, οι εκδόσεις, τα υλικά του Δήμου, του Πνευματικού Κέντρου, των σχολείων, των μαθητικών κοινοτήτων, των εργατικών σωματείων. Υπάρχουν οι μνήμες των απλών ανθρώπων…
Μόνο ο Δήμος μπορεί να κάνει κάτι μεγάλο, συνολικό. Η συμμετοχή των πολιτών και των συλλογικοτήτων πρέπει να εξασφαλιστεί και να τηρηθούν οι κανόνες που προβλέπονται. Καλό θα είναι αυτές οι ατομικές, οι συλλογικές προτάσεις να γίνονται και δημόσια. Για να μπορούν και αυτές να κριθούν. Όπως θα κριθεί και το αποτέλεσμα της δημοτικής έκδοσης, όταν αυτή γίνει. Αυτή η δημοτική έκδοση θα συγκινήσει αλλά και θα αφυπνίσει. Θα αναγκάσει πολλούς να γράψουν, να διορθώσουν, να αμφισβητήσουν, να συμπληρώσουν. Να αναθερμανθεί το ενδιαφέρον, η κινητικότητα, η ουσιαστική συμμετοχή! Με αυτήν την έννοια θεωρώ την πρωτοβουλία του Δήμου πολύ σημαντική. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να εκφράσω την λύπη μου, που δεν ξεκινήσαμε εμείς, σαν δημοτική αρχή, την συγγραφή της (έως τότε) ιστορίας. Που δεν αξιοποιήσαμε τους τότε ζώντες, τους σημαντικούς πρωταγωνιστές των τελευταίων σκληρών δεκαετιών. Που αφήσαμε τους ανθρώπους να έχουν κρυμμένα στα ντουβάρια και στα ταβάνια, τα γραπτά τους. Που δεν καταγράψαμε τις ζωντανές μνήμες. Τώρα ήρθε η ώρα!
Όλα είναι ιστορία …
Ασφαλώς υπάρχουν πληροφορίες για την ευρύτερη περιοχή και την ύπαρξη δραστηριοτήτων, από τα πολύ παλιά χρόνια. Το σωστό δέσιμο με την πρόσφατη μικρή (χρονικά) ζωή της πόλης, είναι υπόθεση των ειδικών που θα εμπιστευθεί ο Δήμος. Αντικειμενικά, όμως, θα κυριαρχήσουν τα πολύ πρόσφατα χρόνια. Από τότε που η περιοχή μας (ξανά)-κατοικήθηκε …
Από το πρώτο σπίτι, από το πρώτο κοπάδι, από το πρώτο τυροκομειό, από το πρώτο σχολείο, από την συγκρότηση της γειτονιάς σαν ξεχωριστή κοινότητα.
Από την δημιουργία του ΚΚΑΧ. Από τότε που έφτιαξαν την μάντρα και είχαν έγκλειστους τους πρώην Χανσενικούς με τους χωροφύλακες απ’ έξω. Την δημιουργία της δερματολογικής κλινικής που αποτέλεσε την βάση για την μετέπειτα δημιουργία του νοσοκομείου. Γύρω από το ΚΚΑΧ (νοσοκομείο) ήρθαν και οι συγγενείς των τότε «εγκλείστων». Και άρχισε να μεγαλώνει η περιοχή. Και οι πονεμένοι άνθρωποι έγιναν σπουδαίοι, ενεργοί και χρήσιμοι πολίτες!
Από την δημιουργία της εκκλησίας της Αγίας Βαρβάρας, τις αγιογραφίες του Κόντογλου, την μεταφορά της έδρας της «Αποστολικής Διακονίας». Από την πολύχρονη, φανατική, αντικοινωνική άρνηση της «Αποστολικής Διακονίας» να παραχωρήσει την έκταση, κάτι που αναγκάστηκε να κάνει, μετά από σκληρούς αγώνες. Πρόκειται για τον χώρο που στεγάστηκε ο κύριος όγκος της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Ιστορία είναι η επιτροπή του Αντιβασιλικού Αγώνα. Είναι η Βίκυ και ο Μανώλης που μεγαλούργησαν στο τραγούδι. Είναι η συγκίνηση που δημιούργησε η παρουσία του Ποιητή Γιάννη Ρίτσου, όταν το κινηματοθέατρο (πρώην «κουκλάκι») της πόλης πήρε το όνομά του. Είναι το πέρασμα του Ιάκωβου Καμπανέλλη, που ήρθε εδώ και έδωσε μια ώθηση, έναν τόνο αισιοδοξίας.
Ιστορία είναι οι εκτοπισμένοι, οι φυλακισμένοι, οι πολέμιοι της εφταετίας. Η φωτεινή πλευρά της ιστορίας, είναι οι μαχητές ενάντια στην Γερμανική κατοχή. Όπως και η μαύρη πλευρά με τους συνεργάτες κάθε αντιδραστικής κατάστασης. Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν οι δύο κόσμοι που συγκρούονται …
Ιστορία είναι οι (λίγοι) δεξιοί που προστάτευσαν τους αριστερούς! Είναι οι δρόμοι που άνοιξαν οι παρέες. Εκείνες που έστησαν τα πρώτα δοκάρια σε μια αλάνα και προέκυψε μια ομάδα. Που λειτούργησαν έναν στέκι με σκάκι, βιβλιοθήκη, τραγούδι και άναψαν μια φωτιά αντίστασης. Που άνοιξαν τα πανιά ενός συλλόγου και κινητοποιήθηκαν οι γειτονιές. Ιστορία είναι ο πρώτος τσιγγάνος Αντιδήμαρχος. Είναι η συνεχής έκδοση των μεγάλων τοπικών εφημερίδων.
Ιστορία είναι κάποιοι μπακάληδες, που λειτουργούσαν με τα τεφτέρια και λήστεψαν πολύ. Αλλά και τόσοι άλλοι, οι τίμιοι, που βοήθησαν ανθρώπους στις εποχές της πείνας και της μαυρίλας. Τοκογλύφοι και μαυραγορίτες υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν.
Ιστορία είναι ένας μαθητής που αντιστάθηκε και πνίξανε την πόλη τα ΜΑΤ. Είναι οι εθελοντές δημότες που σηκώνουν το βάρος κάθε σημαντικής εκδήλωσης. Είναι οι εθελοντές που αναδάσωσαν το Κακοσούλι, την πλαγιά του ΠΑΝΘΕΟΝ. Είναι οι γυναίκες που έβαλαν την δική τους σφραγίδα.
Στα δύσκολα η πόλη μας στάθηκε Όρθια!
Τούτος ο λαός πάλεψε με τον Γκέρτσο της ΒΙΟΧΡΩΜ και το σύστημα που εκπροσωπούσε, με τους «κοτζαμπάσηδες» της εκκλησίας, με τους Μεταξάδες και τους άλλους καταπατητές, με την προπολεμική φτώχεια, με την κατοχή, με την τρομοκρατία του μετεμφυλιακού κράτους (και κυρίως του παρακράτους), με την χούντα, με τους ασφαλίτες της χουντικής (και μεταχουντικής) περιόδου, με τα πιράνχας της κεντρικής εξουσίας που είχαν καταδικάσει στην φτώχεια τις περιοχές δυτικά του Κηφισού. Πάλεψε να ζήσει, μαζί και δίπλα στο «Δρομοκαϊτειο», στο ΚΚΑΧ, στις πλαγιές του πευκόφυτου βουνού (που έγινε καυσόξυλα στην κατοχή), στα νταμάρια. Σαν μια γειτονιά του Αιγάλεω, που μεγάλωσε και έκανε δικό της ξεχωριστό σπίτι. Με τις εσωτερικές και κοινωνικές αντιθέσεις. Με την τονωτική ένεση που δέχτηκε, όταν ήρθαν το ’64-’65 οι πρώτες δυναμικές φουρνιές των Ποντίων.
Πάλεψε και έφτιαξε σχολεία, υποδομές οργανισμών ΚΩ, δίκτυα συγκοινωνιών, ελεύθερους χώρους, δομές πολιτισμού, άθλησης, αλληλεγγύης. Πάλεψε μέσα από συλλογικότητες, από ερασιτεχνικά σχήματα, οργανώσεις νεολαίας, μέσα από δυναμικές παρέες.
Πάλεψε και συνεχίζει να παλεύει! Με αξιοπρέπεια, συνεργασίες και αλληλεγγύη. Με σεβασμό στα κάθε φορά αποτελέσματα των τοπικών εκλογών. Αυτά πρέπει να κρατήσουμε, παρά τα όποια επιμέρους και προσωρινά μικροπροβλήματα. Οι καλύτερες στιγμές της πόλης μας είναι (ήταν) όταν ο λαός ενωμένος προχωράει μπροστά. Μπροστά σημαίνει κατακτήσεις, θετική και αρνητική πείρα, νέοι αγώνες, νέες επιτυχίες. Οι αγώνες και οι επιτυχίες, οι καταχτήσεις και τα κοινωνικά κέρδη αποτελούν (κυρίως) την ιστορία που πρέπει να καταγραφεί.
Σημείωση: Οι φωτογραφίες των δύο ισχυρών ιστορικών διδύμων, είναι από εκδήλωση του δήμου το 1988, ενάντια στα ναρκωτικά, στα λύκεια της πόλης.
Παναγιώτης Κυριακόπουλος
Πηγή: Μηνιαία εφημερίδα "ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ Η πόλη μας" φύλλο 264
