^{Παραλίγο να καεί}

^{το 3ο Λύκειο Χαϊδαρίου}

^{(ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ)}

^{Λίγο έλειψε να γίνει παρανάλωμα του πυρός το 3ο Λύκειο Χαϊδαρίου (στο Δάσος), το βράδυ του Σαββάτου 8 Νοεμβρίου.
Το σχολείο βρίσκεται σε κατάληψη από τους μαθητές για δεύτερη φορά… σε διάστημα περίπου ενός μήνα.}

^{Η φωτιά ξεκίνησε από έναν καναπέ που ήταν τοποθετημένος στο υπόστεγο της δεύτερης εισόδου του σχολείου.}

^{Το δελτίο τύπου της Πυροσβεστικής λέει, «η υπηρεσία δέχτηκε την κλήση στις 23:07 και στο σημείο έσπευσαν δύο Πυροσβεστικά οχήματα με έξι άνδρες που αμέσως επιχείρησαν στη φωτιά και δυνάμεις της Αστυνομίας».}

^{Σύμφωνα με αυτοψία της εφημερίδας μας στον χώρο -και τις φωτογραφίες που δημοσιεύουμε παρακάτω-, ήταν θέμα λίγων λεπτών να πάρει φωτιά όλο το σχολείο, αφού ακριβώς μπροστά βρίσκεται πεύκο, το οποίο, αν έπαιρνε φωτιά, θα την μετέδιδε στους ορόφους του σχολικού συγκροτήματος.
Ένας δεύτερος παράγοντας, που θα έκαιγε ολόκληρο το σχολείο, ήταν τα καλώδια ηλεκτρικού ρεύματος (και ο κεντρικός πίνακας βλ. ΦΩΤ.) που βρίσκονται ακριβώς πίσω από την πόρτα που κάηκε.}

^{Επομένως -και χωρίς υπερβολές- το σχολείο σώθηκε από καθαρή τύχη και φυσικά από την έγκαιρη επέμβαση της πυροσβεστικής.}

^{Να σημειώσουμε ότι στο σημείο κατέφθασε αμέσως η διεύθυνση του σχολείου (αφού ειδοποιήθηκε από τον συναγερμό), ο επιστάτης, καθηγητές και ο Δήμαρχος Χαϊδαρίου Μιχάλης Σελέκος (αν και γιόρταζε την ονομαστική του εορτή).}

^{Επί της ουσίας: Είναι άγνωστο για ποιο λόγο πήρε φωτιά ο καναπές… και πόσοι εξωσχολικοί ήταν μέσα στην κατάληψη… την οποία, απ’ ότι αποδείχθηκε, δεν μπόρεσαν να περιφρουρήσουν οι μαθητές, με αποτέλεσμα να κινδυνεύσει το σχολείο τους.}

^{Πάντως, έχουμε ξαναγράψει σε παλιότερο άρθρο μας (βλέπετε παρακάτω) για την σχεδόν καθολική απουσία (και αδιαφορία) των γονέων από τα δρώμενα των καταλήψεων. Σημεία των καιρών…}

 ^{Ο αντιδήμαρχος Μόσχος Χουδελούδης στον χώρο της καταστροφής}

^{Ακολουθεί κείμενο για τις καταλήψεις που δημοσιεύσαμε και αναρτήσαμε στις αρχές Οκτώβρη:}

^{ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ:}

^{Η «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ» ΤΟΥ ΧΑΒΑΛΕ;}

^{Φέτος, νωρίς νωρίς άνοιξε ο χορός των σχολικών καταλήψεων και στην πόλη μας.
Προβλήματα υπήρχαν πάντα στο χώρο της εκπαίδευσης, υπάρχουν -ιδιαίτερα έντονα- σήμερα εν μέσω κρίσης και θα υπάρχουν (μικρά ή μεγάλα) και στο μέλλον.}

^{Δικαιολογούνται, όμως, αυτές οι καταλήψεις από την ύπαρξη των προβλημάτων;}

^{Η …μόδα αυτή (ή …έθιμο) κρατάει πολλά χρόνια.
Ξεκίνησε σε περιόδους έντονης πολιτικοποίησης από τα πανεπιστήμια και μεταδόθηκε στην Μέση Εκπαίδευση (στην θέση των αποχών από τα μαθήματα).}

^{Άσχετα αν συμφωνεί -ή όχι- κανείς με αυτές, σχεδόν όλοι διατυπώνουν την άποψη πως σήμερα έχει εκφυλιστεί ως μορφή αγώνα.}

^{Παλιότερα υπήρχαν παρεμβάσεις μαθητικών οργανώσεων, προσκείμενες, συνήθως, στα κόμματα της αριστεράς και τα αιτήματα ήταν πιο σοβαρά και συγκροτημένα.}

^{Τα τελευταία χρόνια πρώτα αποφασίζεται η κατάληψη και …μετά βρίσκονται τα αιτήματα (μέσα από την πληθώρα των προβλημάτων της Μ.Ε.)
Όπως και να ‘χει δηλαδή, βρέξει χιονίσει, κατάληψη θα γίνει τουλάχιστον μια φορά σε κάθε Λύκειο της χώρας (και πολλές φορές και σε Γυμνάσια).}

^{Γιατί απλά, όπως προείπαμε, είναι πλέον  το …έθιμο του εφηβικού …αγώνα.}

^{ Πρόκειται για μικρούς επαναστάτες;
 Για μικρούς μαθητευόμενους στους αγώνες της ζωής ;
 ή για την «επανάσταση» του χαβαλέ;}

^{Ποιος αποφασίζει για τις καταλήψεις;}

^{Κάποιο πρωί πρωί, συνήθως μια μικρή ομάδα μαθητών (όχι και οι καλύτεροι στα μαθήματα) βάζει αλυσίδες στην εξώπορτα του σχολείου και η κατάληψη είναι γεγονός.
Στην συνέχεια γίνεται η «νομιμοποίηση» της κατάληψης από τους υπόλοιπους μαθητές…
Είναι συνηθισμένες οι …αλχημείες στην «εκλογική διαδικασία» για την έγκριση της κατάληψης (και υποτίθεται ότι όλα αυτά τα χρόνια …διδάσκονταν την Δημοκρατία, μέσα από τις μαθητικές κοινότητες).}

^{Το πόσο θα κρατήσει μια κατάληψη μόνο οι …ηγέτες της το ξέρουν και από αυτούς εξαρτάται πότε θα μπουν και πότε θα βγουν οι αλυσίδες (έχουν δηλαδή την εξουσία της αλυσίδας, αν και κάποιοι πολιτικοποιημένοι μπορεί να αυτοπροσδιορίζονται και ως αναρχικοί). Συνήθως, οι …ηγέτες αυτοί, είναι μαθητές των μεγαλύτερων τάξεων και χειραγωγούν και τους μικρότερους συμμαθητές τους, που δεν θα ‘λεγαν όχι στο να χαθούν ώρες και μέρες μαθημάτων. Το αραλίκι αρέσει…σ’ όλους.}

^{Περαιτέρω υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης}

^{Διανοήθηκε ποτέ κανείς να κλείσει ένα ιδιωτικό σχολείο ή φροντιστήριο; Ποτέ. Γιατί είναι κάποιου ιδιώτη.
Το δημόσιο σχολείο, που ανήκει σε όλους μας, γιατί να το κλείνουν μερικοί  μικροί …μάγκες, με το έτσι θέλω και με πρόφαση τα υπαρκτά προβλήματα. Λύνονται τα προβλήματα με τις ανεξέλεγκτες καταλήψεις  ή τα επιτείνουν με τις χαμένες μέρες μάθησης;
Μήπως τελικά έτσι μεγαλώνει το χάσμα μεταξύ δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης;
Μήπως οι μικροί …μάγκες λειτουργούν (χωρίς φυσικά να το καταλαβαίνουν) ως …«προβοκάτορες» της δημόσιας παιδείας;}

^{Δεν υπάρχουν άλλες μορφές αγώνα (συγκεντρώσεις, πορείες και άλλες πρωτότυπες δράσεις); Γιατί να ξεκινάνε οι αγώνες από την τελευταία  - έσχατη  μορφή πάλης (για όσους την αποδέχονται ως τέτοια);
Τι παραλογισμός είναι αυτός…}

^{Που είναι οι γονείς;}

^{Ποιοι μπορούν να εμποδίσουν αυτόν τον παραλογισμό;
Μα ποιοι άλλοι εκτός από τους κηδεμόνες των ανήλικων μαθητών;
Κι όμως οι γονείς είναι απόντες!! Ακόμη και μέλη συλλόγων και κηδεμόνων. Ιδιαίτερα στα Γυμνάσια, που τα παιδιά είναι πολύ μικρά για …καταλήψεις, η απουσία τους είναι εξοργιστική. Λες και τα ‘χουν …«αφημένα» στο δρόμο.}

^{Παλιότερα ίσχυε:
Πρώτοι στους αγώνες, πρώτοι στα μαθήματα}

^{Σήμερα αμφιβάλλουμε ότι αυτοί που πρωτοστατούν στις καταλήψεις είναι και πρώτοι στα μαθήματα. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Μ’ αυτή την έννοια δεν έχουν να χάσουν και τίποτα από ένα κλειστό σχολείο, μιας και δεν …λαμβάνουν και τίποτα όσο είναι ανοικτό. Χαβαλές να γίνεται…
Το θέμα είναι πως επιτρέπει η μεγάλη πλειοψηφία των μαθητών, που έχει απαιτήσεις από το σχολείο (και κατ’ επέκταση από την ζωή), να κάνουν …κουμάντο (με τις αλυσίδες) οι λίγοι …μάγκες, που δεν ενδιαφέρονται για την εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά το πώς θα ‘χουν αναμνήσεις …κατάληψης (γιατί πλέον οι πενθήμερες εκδρομές περιορίζονται αν δεν εκλείπουν).
Πως επιτρέπει ο καλός – ο αριστούχος μαθητής να κάνει κουμάντο στην ζωή του (στην μάθησή του εν προκειμένω) ο χαβαλές του σχολείου;
Πως γίνεται το …καλό να ηττάται (και να δέχεται την ήττα) από την αρχή της σταδιοδρομίας του;
Μήπως φτιάχνουμε πάλι (υποτίθεται πως η κρίση είναι και ευκαιρία για αλλαγές προς το καλύτερο) μια λάθος κοινωνία;}

^{Μήπως εδώ χρειάζεται η …επανάσταση;
Της αξίας απέναντι στην απαξία…}

^{Μήπως, πρέπει να βρούμε το χαμένο μέτρο μας, ως κοινωνία;}