..."ΚΟΥΒΑΛΑΕΙ" ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ

ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Το όνομα Ναπολέων Σουκατζίδης, υπάρχει ως οδός στο Δήμο Χαϊδαρίου όπου φυλακίστηκε, ενώ στο δήμο Καισαριανής όπου εκτελέστηκε διοργανώνεται Λαϊκός Ανώμαλος Δρόμος.

 Όμως λίγοι γνωρίζουν -πόσω δε μάλλον οι νεότεροι δημότες- ποιος ήταν ο Ναπολέων Σουκατζίδης. Υπήρξε κρατούμενος στο Χαϊδάρι και ήταν απόφοιτος της Ανωτάτης Εμπορικής Σχολής και ως ομιλών πέντε ξένων γλωσσών (ήξερε Ρωσικά, Αγγλικά, Γερμανικά, Γαλλικά και Τούρκικα) εχρησιμοποιείτο από τους Γερμανούς κατακτητές, ως κρατούμενος – διερμηνέας

 Ο Ν. Σουκατζίδης, ήταν στέλεχος του ΚΚΕ και συνδικαλιστικό στέλεχος, ενώ υπήρξε πρόεδρος των Εμποροϋπαλλήλων Ηρακλείου. Εξαιτίας της συνδικαλιστικής του δράσης, συνελήφθη από τη Δικτατορία Μεταξά και εξορίστηκε στον Αϊ Στράτη. Από εκεί, μεταφέρθηκε τον Απρίλη του 1937 στις φυλακές της Ακροναυπλίας, στην Κατοχή στις φυλακές των Τρικάλων και της Λάρισας και τελικά παραδόθηκε από το καθεστώς του Μεταξά μαζί με εκατοντάδες άλλους πολιτικούς κρατούμενους στους Γερμανούς κατακτητές ώσπου κατέληξε στοΣτρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου..

 Στον 3ο τόμο του ομαδικού έργου «Ιστορία της Αντίστασης», ένας κρατούμενος του Χαϊδαρίου, αφηγείται για τις τελευταίες δραματικές ώρες πριν από την εκτέλεση…:

 «Κι έτσι, φτάνει η αυγή… Οι μελλοθάνατοι συμπληρώνουν και τις τελευταίες ετοιμασίες τους. Μοιράζουν ό,τι έχουν. Ενθύμιο ακριβό στους άλλους που μένουν. Όλοι έχουν τα μάτια καρφωμένα πάνω τους. Είναι η σειρά τους για τη σπονδή. Η ώρα περνά και η ανυπομονησία κορυφώνεται… Ο δήμιος φτάνει. Στα χέρια του κρατάει τον κατάλογο. Είναι ο γνωστός μακάβριος κατάλογος. Διαβάζει τα ονόματα. Καθένας βγαίνει από τη γραμμή, χαιρετά τους άλλους κρατούμενους. Για μια στιγμή απλώνεται νεκρική σιγή. Το στρατόπεδο παγώνει. Ο Γερμανός είχε φωνάξει το όνομα Ναπολέων Σουκατζίδης. Αλλά ο Διοικητής επεμβαίνει..: «Όχι εσύ Ναπολέων!».

 Να πώς περιγράφει ο Θέμος Κορνάρος αυτή τη μεγάλη στιγμή στο βιβλίο του «Στρατόπεδο του Χαϊδαρίου».

Ο Διοικητής τινάζεται, κάνει δυο βήματα πίσω, σηκώνει τ' αριστερό χέρι.

 - Όχι. Όχι εσύ. Όχι εσύ Ναπολέων!

 Η φωνή βραχνή γεμάτη τρόμο και κατάπληξη, έρχεται λες από τα βαθιά της ψυχής, από τις σκοτεινές περιοχές του φόβου…

 Το στρατόπεδο αναταράσσεται. Ο Ναπολέων απαντά στο Διοικητή..:

 - Δέχομαι, κύριε Διοικητά, τη ζωή μόνο με το όρο πως δεν πρόκειται να την πάρω από άλλο κρατούμενο. Μόνο όταν η θέση μου μείνει κενή!...

 Ο Διοικητής δεν το δέχεται. Δεν μπορεί να το δεχτεί. Η διαταγή λέει να εκτελεστούν 200. Δεν το δέχεται και ο Ναπολέων. Πηγαίνει και στέκεται περήφανα πλάι στους μελλοθάνατους συντρόφους του.

 Αυτή τη στιγμή η ψυχή της Ελλάδας εμίλησε!».