“Aυτό που πράττεις στη ζωή, αντηχεί στην αιωνιότητα”

_{Η Καλλιόπη Κακλαμάνη και η Μαρία Χριστίνα Μπακλαβά είναι δύο δυναμικές Χαϊδαριώτισσες, εργαζόμενες μητέρες , με αξιόλογη δράση και ακαδημαϊκή κατάρτιση. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαϊου 2014 διεκδίκησαν την ψήφο μας, με το συνδυασμό Όραμα Δημιουργίας – Ηρακλής Δρούλιας. Παρά το γεγονός ότι δεν κατάφεραν να κερδίσουν μια θέση στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης μας, σίγουρα έχουν κερδίσει την εκτίμηση και το σεβασμό μας και αξίζει να τις γνωρίσουμε καλύτερα.}

_{Πίνοντας καφέ σε μια όμορφη γωνιά της πόλης μας, μάς είπαν τις δικές τους αλήθειες…}

_{1)Τι αγαπάτε πιο πολύ στην πόλη σας;
ΚΚ: Αγαπώ τη ζωντάνια της. Τις όμορφες γωνιές της. Τις καλημέρες όταν περπατάς στους δρόμους της. Τις παρέες στα καφέ και τα ταβερνάκια. Επειδή ο Χαϊδαριώτης έχει κάνει παράδοση τη συνάντηση δια ζώσης όχι την εικονική… όπως θα σε διαβεβαιώσει και η Μαρία με την οποία έχουμε τιμήσει και την παρέα και τα… τσιπουράκια…
ΜΜ: επιβεβαιώνω…(γέλια) η πόλη, πρωτίστως, είναι οι άνθρωποι της. Ταυτόχρονα όμως, το Χαϊδάρι είναι ένας τόπος που αποπνέει μνήμες και ιστορία σε κάθε του γωνιά. Πάντα όμως με συγκινούσαν τα παλιά νεοκλασικά, με τις νεραντζιές και τις αυλές που μυρίζουν γιασεμί… Δυστυχώς αυτά χάνονται μέρα με τη μέρα και μαζί τους αυτή η αρχοντιά…}

_{2)Τι είναι αυτό που θα θέλατε να αλλάξει;
ΜΜ: Το πρώτο που έρχεται στο μυαλό μου, δυστυχώς, δεν μπορεί να αλλάξει. Μπορούν να εξαφανιστούν οι πολυκατοικίες που ξεφύτρωσαν εκεί που παλιά υπήρχαν δέντρα; Τα τελευταία χρόνια, το Χαϊδάρι βίωσε μια τέτοια ανοικοδόμηση που αλλοίωσε τη φυσική ομορφιά γύρω μας. Διατάραξε την αρμονία και την αρχιτεκτονική υπεροχή του τόπου. Αλάνες δεν υπάρχουν… χάθηκαν μαζί με τις χαρούμενες παιδικές φωνές. Τα λουξ διαμερίσματα με τζάκι και μπάρμπεκιου, κατάπιαν τις μονοκατοικίες με τις υπέροχες αυλές. Ακόμα ηχεί στ΄ αυτιά μου ο κόκορας της γειτόνισσας στη Δωδεκανήσου και τα πρωινά κελαϊδίσματα των πουλιών στις λεύκες του παλιού πέτρινου δημοτικού σχολείου. Εκεί μεγάλωσα… Ως αντίδοτο όμως στην ασχήμια της τσιμεντοποίησης των πάντων, έρχονται οι Τέχνες και ο πολιτισμός. Το άσχημο μπορεί να γίνει όμορφο, όταν ο πολιτισμός-με ό, τι είναι συνυφασμένος- το αγγίξει με το μαγικό του ραβδάκι… Πρέπει να ξεφύγουμε από την πεπατημένη και να τολμούμε νέες ιδέες και κυρίως να μάθουμε να αξιοποιούμε τους ανθρώπους της πόλης μας.
ΚΚ: Συμφωνώ απόλυτα. Εγώ θα ήθελα να αλλάξει και η κατάσταση στους δρόμους με τα σκουπίδια, ο πολιτισμός και ο αθλητισμός. Θα ήθελα η πόλη μου να είναι πρότυπο καθαριότητας, παιδείας και πολιτισμού κι όχι να παραμένει στην πανηγυριώτικη λογική των καλοκαιρινών εκδηλώσεων και συνεστιάσεων που δεν προσελκύει τους νέους ανθρώπους. Θέλω μια πόλη που ως πόλη εισόδου της Αθήνας, να τιμά την ευρύτερη περιοχή πρωτοπορώντας, όχι προσκολλημένη στα γνωστά και παλαιά…}

_{3)Πώς διαμορφώνεται η εικόνα μιας πόλης;
ΚΚ: Από τους ανθρώπους της. Από τον πολιτισμό που διδάσκει. Από τη νοικοκυροσύνη των οικονομικών της. Από τη φροντίδα για το περιβάλλον και τους πολίτες της. Από τη δημιουργία και τη δημιουργικότητα. Από την κοινή πορεία των πολιτών και τη συνεργασία. Από τη χρηστή εκμετάλλευση των πόρων της ώστε να μην έχει ανάγκη για δανεικά- και σίγουρα όχι από τη διαιώνιση των δυσλειτουργιών και το ξεπούλημα οποιασδήποτε πηγής θα μπορούσε να αποφέρει έσοδα στο Δήμο…
ΜΜ: Συμφωνώ… Η εικόνα μιας πόλης διαμορφώνεται πρώτα από το κοινό όραμα και την θέληση των πολλών. Η αισθητική δεν είναι απλά το ζητούμενο… είναι η αναγκαιότητα. Τα μάτια μας έχουν ανάγκη να ηρεμούν από την καθαρότητα και την αρμονία των πραγμάτων γύρω μας. Δεν είναι μια απλή υπόθεση, αλλά δεν είναι και ανέφικτη.}

_{4) Τι σας κάνει να χαίρεστε και τι σας θυμώνει γύρω σας;
ΜΜ: Χαίρομαι όταν βλέπω να λειτουργεί το “ανοσοποιητικό σύστημα” της κοινωνίας μας μέσα από εκδηλώσεις αλληλεγγύης… λέω μέσα μου… υπάρχει ελπίδα όσο ο άνθρωπος είναι για τον άνθρωπο. Με θυμώνει να βλέπω ακατάλληλους ανθρώπους σε σημαντικές θέσεις… Με θυμώνουν η αλαζονεία και το υπέρμετρο “εγώ”. Δυστυχώς το βλέπω καθημερινά, στο πρόχειρο παρκάρισμα, στην πονηρή προσπέραση, στο κλείσιμο της ράμπας για τα άτομα με ειδικές ανάγκες ή για την μητέρα που δεν μπορεί να βγάλει μια βόλτα με το καροτσάκι το παιδί της, γιατί κάποιοι στήνουν εμπόδια, γιατί έτσι τους αρέσει… ή αποφάσισαν να βγάλουν το ευγενές τετράποδό τους στα πάρκα, χωρίς να μεριμνήσουν να μαζέψουν τις ακαθαρσίες πίσω τους και ότι εκεί παίζουν μικρά παιδιά… Απλά πράγματα, που θέλουν μόνο λίγη σκέψη…. δεν ζούμε μόνοι μας. Σέβομαι, για να με σέβονται…
ΚΚ: Εγώ χαίρομαι όταν βλέπω τους νέους ανθρώπους να προσπαθούν. Χαίρομαι όταν νιώθω περήφανη για τα παιδιά μου… Χαίρομαι να συναντώ στο δρόμο μου ανθρώπους και να λέω πως άξιζαν οι απογοητεύσεις όταν η ζωή σου κρατά και τέτοιες όμορφες εκπλήξεις, έτσι ώστε να μπορείς να πεις στα παιδιά σου “Μην απελπίζεστε, υπάρχουν…”. Χαίρομαι όταν βλέπω μια εξαιρετική παράσταση στο θέατρο ή στην όπερα που αγαπώ πολύ. Χαίρομαι όταν χάνομαι στα βιβλία μου.. Χαίρομαι όταν γράφω ή όταν ζωγραφίζω ή όταν τραγουδώ… Αυτό που με θυμώνει περισσότερο από οτιδήποτε είναι που οι άνθρωποι σήμερα έχουν αποστερήσει τις λέξεις από τη σημασία τους… Θυμώνω όταν χρησιμοποιούνται οι λέξεις δίχως αιδώ, μόνο για πολιτικές ή όποιες άλλες σκοπιμότητες. Οι λέξεις πρέπει να σε πονάνε όταν τις ξεστομίζεις- να τις κατανοείς με τις αισθήσεις και τη νόηση… Θυμώνω όταν λέμε ας πούμε αξιοκρατία και χρησιμοποιούμε κομματικούς παράγοντές μας, όχι επειδή έχουν προσόντα ή, έστω, ικανότητες, απλά επειδή είναι “αυλικοί μας”. Θυμώνω επίσης όταν οι άνθρωποι δεν κρατούν το λόγο τους.}

_{5) Μια γυναίκα που έχει δημιουργήσει οικογένεια, εργάζεται και έχει αυξημένες υποχρεώσεις, γιατί δημιουργεί κι άλλες όπως πχ. Διδακτορικά, σπουδές κ.α; Πώς διαχειρίζεστε την πολλαπλότητα των ρόλων σας;
ΜΜ: (γέλια) Θέλετε να πείτε ότι αυτό έγκειται στη σφαίρα της Ψυχιατρικής;;; Έχω την αίσθηση ότι η γυναικεία φύση είναι multitαsking. Μπορούμε να διαχειριζόμαστε πολλαπλούς ρόλους… σαφώς δεν είμαστε “superwomen”, ούτε υπάρχει βιταμίνη για να είσαι ανθεκτικός. Σαφώς και υπάρχει φθορά, σωματική και ψυχική κούραση, ωστόσο με κάποιο μαγικό τρόπο φορτίζουν οι μπαταρίες σου με ένα χαμόγελο, με ένα φιλί και κυρίως όταν βλέπεις τα παιδιά σου να μεγαλώνουν όμορφα. Να γίνεσαι εσύ το παράδειγμα για μια συνεχή αυτοβελτίωση. Αλίμονο στον άνθρωπο που πει “τώρα θα αράξω”. Ο άνθρωπος είναι γεννημένος να εξελίσσεται, να ονειρεύεται και να δημιουργεί ασταμάτητα.
Κ}Κ: Εκτός κι αν είσαι superwoman (γέλια). Είναι δύσκολο πράγματι, να διαχειριστείς τόσους ρόλους, καμιά φορά μπερδεύεσαι κι η ίδια. Δεν ξέρεις αν υπερισχύει η γυναίκα, η μητέρα, η εργαζόμενη, η ακαδημαϊκός, η πολιτικά δραστήρια… Είναι απαιτητικό, αλλά παίρνεις δύναμη από την οικογένεια, κυρίως από τα παιδιά και το σύντροφό σου και από ορισμένους φίλους που κουβαλούν την ίδια τρέλα με σένα … ονόματα να μη λέμε.. (γέλια) όσο για τη διαχείριση των ρόλων, προκύπτει από την αγάπη για δημιουργία… Υπάρχει πάντα κάτι περισσότερο που μπορείς, υπάρχει πάντα κάτι που χωρά στο χρόνο, το χώρο και, κυρίως, την ψυχή σου, υπάρχει πάντα κάτι που σε περιμένει εκεί έξω να το προσπαθήσεις. Μια ακόμα πρόκληση, μια ακόμα προσπάθεια, να δείξεις στα παιδιά σου και τους νέους πως υπάρχει κι αυτός ο δρόμος. Δύσκολος μεν, γόνιμος δε…

_{6)Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με την πολιτική; Το όραμα της εξουσίας ή το όραμα για έναν καλύτερο κόσμο;
ΚΚ: Το όραμα της εξουσίας, επειδή η εξουσία είναι σημαντικό εργαλείο όταν θέλεις να κάνεις πραγματικότητα το όραμά σου για ένα καλύτερο κόσμο! Μαρία, δεν την περίμενες την απάντηση έτσι;;(γέλια)
ΜΜ: κι όμως, καταλαβαίνω ακριβώς τι θέλεις να πείς… την εξουσία δεν την αποστρέφομαι ως τέτοια, όταν λειτουργεί σε καθαρά θεσμικά πλαίσια και για λόγους οργανωτικούς. Η εξουσία, δεν είναι επιβολή… ή τουλάχιστον δεν πρέπει να είναι… στην ουσία είναι υπηρεσία που πρέπει να εκτελέσεις, μέσα από την εντολή που πήρες σε δημοκρατικά καθεστώτα. Το αντίθετο οδηγεί σε αδιέξοδα και σε αποτυχίες, που θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου και θα σε τιμωρήσει. Αναμφίβολα, είναι ανάγκη να συμμετέχεις στα κοινά και να διαδράς με τους συμπολίτες σου. Να νοιάζεσαι για όσα διαμορφώνουν και επιδρούν στην ποιότητα της ζωής σου. Κι αυτό, όχι μόνο από την πλευρά αυτού που κατεβαίνει στα κοινά, αλλά κι αυτού που στηρίζει με τις όποιες παρεμβάσεις του, ακόμη και τις ενστάσεις του. Το επικίνδυνο είναι η αδιαφορία.}

_{7)Ποια η εμπειρία σας μέσα από αυτήν την εμπλοκή σας; Θα το ξανατολμούσατε;
ΜΜ: Το μικρόβιο ή το έχεις ή δεν το έχεις…. Και κυρίως αν αξίζει τον κόπο, ρίχνεσαι στη μάχη… όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο, αυτή η μάχη σου διδάσκει πολλά. Σε βάζει να σκέφτεσαι και να αναθεωρείς τόσο γι΄ αυτά που πίστευες, όσο και για τους ανθρώπους γύρω σου… Οι συμπεριφορές που αναπτύσσονται μέσα από τον ανταγωνισμό- αν είσαι και λίγο άνθρωπος που πασχίζεις για το καλύτερο του εαυτού σου- πιστέψτε με είναι μια αποκάλυψη! Είναι μια καλή ευκαιρία για ξεκαθάρισμα…. στα εντός, εκτός και επί τα αυτά… Από την άλλη σου μαθαίνει να ακούς και την άλλη πλευρά. Να αποδομήσεις αν χρειαστεί κάποια standards του εαυτού σου για το κοινό καλό.
ΚΚ: η δική μου αποτίμηση είναι εν γένει θετική. Σίγουρα θα ήθελα να προσφέρω στο κοινό καλό, ίσως μέσα από διαφορετικούς δρόμους και τρόπους.}

_{8)Τι κερδίσατε από όλη αυτή τη διαδικασία;
ΚΚ: Πολλά θετικά, γνώρισα εκπληκτικούς ανθρώπους, πήρα μαθήματα ζωής. Έμαθα, αν και έπρεπε στην ηλικία που είμαι να το γνωρίζω ήδη, να μην εμπιστεύομαι “τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα”… Γνώρισα όμως τη Μαρία, μια γυναίκα που αγάπησα και θαυμάζω απεριόριστα, μια φίλη με την οποία τη μια στιγμή μπορούμε να σχεδιάζουμε σπουδαία πράγματα και την άλλη στιγμή να γελάμε σαν παιδιά. Και μόνο γι’ αυτό άξιζε η προσπάθεια..
ΜΜ: Κι εγώ νιώθω τυχερή που γνώρισα ωραίους ανθρώπους, που ήρθαν δίπλα μου και μου είπαν σε “πιστεύουμε, προχώρα”. Το κυριότερο όμως που μου δίδαξε η εμπλοκή μου, είναι να επιμένω και να μην εγκαταλείπω, να πιστεύω στα κοινά οράματα, ακόμη κι όταν κάποιοι κινούνται υστερόβουλα ή και κακόβουλα ακόμη. Όσο για την Καλλιόπη ήταν “κεραυνοβόλο” (γέλια) τη βραδιά της γιορτής της γυναίκας… ήταν ένα από τα κέρδη αυτής της συνοδοιπορίας… Φωτεινό μυαλό, γελαστός άνθρωπος, εκπαιδευτικός που μπορεί να εμπιστευτεί κανείς για τα παιδιά του. Κέρδισα όμως και γνώση γύρω από τις εκλογές, μιας που ήταν μια ευκαιρία να συνδυάσω τη συμμετοχή μου ως υποψήφια, με την έρευνά μου στο μεταπτυχιακό μου, γύρω από την πολιτική επικοινωνία και τα social media. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου…}

_{9) Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;
ΚΚ: Τα σχέδιά μας είναι πολλά και ποικίλα, ελπίζουμε και σπουδαία…. Αλλά δε θα σας τα πούμε όλα σήμερα, έ Μαρία;
ΜΜ: Θα καταλάβατε λοιπόν ότι το μεγαλύτερο κέρδος είναι αφενός οι περισσότερες καλημέρες που κερδίζεις στο δρόμο, μα και κάποιες καλές φιλίες που χτίζεις. Με την Καλλιόπη κάτι όμορφο αρχίσαμε να χτίζουμε… θα τα πούμε εν καιρώ… μείνετε συντονισμένοι…}

_{10) Ποια είναι η πιο αγαπημένη σας “γωνιά” στην πόλη μας και γιατί;
ΚΚ: Η πόλη μας είναι γεμάτη αγαπημένες γωνιές… και τις τιμούμε όλες δεόντως….(γέλια)
ΜΜ: εγώ ξεχωρίζω μια ιδιαίτερα… είναι η Παναγίτσα…. χώρος ευλογημένος, εκεί παντρεύτηκα άλλωστε, αλλά και εκεί κάναμε όλους τους σχολικούς περιπάτους μας…. πόσα “μαγαζάκια” στήσαμε εκεί… και πόσες χωμάτινες τούρτες φτιάξαμε… ωραία χρόνια…}

_{11) Ποιο είναι το μόττο σας;
ΜΜ: “Αγαπάτε αλλήλους”… μόνο αυτό έχει αξία…
ΚΚ: Από την ταινία “Ο μονομάχος” “What you do in life, echoes in eternity”, δηλαδή “αυτό που πράττεις στη ζωή αντηχεί στην αιωνιότητα”}

_INFO

_{Η Καλλιόπη Κακλαμάνη Φυτιλάκου γεννήθηκε στη Λευκάδα και ζει μόνιμα στο Χαϊδάρι από το 1984. Είναι παντρεμένη με το Μιχάλη Φυτιλάκο και μητέρα δύο κοριτσιών 16 και 11 ετών. Εργάζεται ως καθηγήτρια Αγγλικών. Έχει διατελέσει Διευθύντρια Σπουδών στον οργανισμό Trigas – International House, στο παράρτημα του Πειραιά, καθώς και Ακαδημαϊκή Διευθύντρια ολόκληρου του οργανισμού. Υπήρξε Υπεύθυνη των Δημοσίων Σχέσεων του οργανισμού έως το 1998 που παραιτήθηκε λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων. Επιπλέον, είναι πτυχιούχος της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του ΕΑΠ στο πρόγραμμα: “Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό”. Είναι κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης (MSc) στη “Διοίκηση Πολιτιστικών Μονάδων”. Είναι υποψήφια Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Εκπονεί τη διατριβή της στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου που βρίσκεται στη Ρόδο.}

Η Μαρία Χριστίνα Μπακλαβά γεννήθηκε στο Χαϊδάρι και είναι σύζυγος του Άρη Στρατίκη. Έχουν αποκτήσει δύο γιους. Είναι πτυχιούχος της Σχολής Διοίκησης και Οικονομίας και πρόσφατα ολοκλήρωσε ως υπότροφος για Master of Arts, το Μεταπτυχιακό πρόγραμμα “Ποιοτική Δημοσιογραφία και Νέες Τεχνολογίες” του Ε.Μ.Π. σε συνέργεια με το δημόσιο πανεπιστήμιο Danube της Αυστρίας. Εργάζεται στις ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΑΕ ως σύμβουλος επικοινωνίας και υπεύθυνη εταιρικής κοινωνικής ευθύνης. Έχει τιμηθεί από το Δήμο Χαϊδαρίου για την πολιτιστική της δράση το 2010 στη Γιορτή της Γυναίκας, καθώς από αθλητικά σωματεία και συλλόγους, για την εθελοντική της προσφορά. Είναι ενεργό μέλος σε συλλόγους Γονέων & Κηδεμόνων και συντονίστρια του κινήματος HaiΔaristas. Διοργάνωσε πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις στον τόπο μας, είτε ως πρόεδρος του συλλόγου Θεσσαλών Χαϊδαρίου, είτε αργότερα, για μικρό χρονικό διάστημα, ως εντεταλμένη σύμβουλος του Δήμου σε θέματα πολιτισμού. Συνεργάστηκε ως ραδιοφωνική παραγωγός με ομογενειακό ραδιόφωνο της Νέας Υόρκης. Οι Έλληνες του εξωτερικού την βράβευσαν στη Γερμανία σε ξεχωριστή εκδήλωση αφιερωμένη στα ΜΜΕ. Έχει εικονογραφήσει παιδικά παραμύθια και έχει συμπεριληφθεί σε έκδοση του ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ με  ποιητές της πόλης μας.