_{H ΑΝΤΩΝΙΑ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ}

  _{ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ!!!!}

_{Στις γκρίζες ημέρες που διανύουμε, υπάρχουν άνθρωποι που με το παράδειγμά τους φωτίζουν τη ζωή μας! Άνθρωποι που μας διδάσκουν πως ό,τι θέλει ο άνθρωπος, το μπορεί! Άνθρωποι που θέτουν στόχους, οι οποίοι σε συγκεκριμένη φάση της ζωής τους μοιάζουν «δυσθεώρητοι» για τα δικά τους, τα προσωπικά τους δεδομένα, κι όμως τα καταφέρνουν και βγαίνουν νικητές! Άνθρωποι που οπλισμένοι με θάρρος, αποφασιστικότητα και αυταπάρνηση, αγωνίζονται ασταμάτητα, αδιαμαρτύρητα, με επιμονή και υπομονή, μέχρι να δουν τα όνειρά τους να γίνονται πραγματικότητα! Άνθρωποι στους οποίους αξίζει να υποκλίνεσαι για τα αποθέματα ψυχικής δύναμης που διαθέτουν, άνθρωποι για τους οποίους δεν υπάρχουν εμπόδια και τις δυσκολίες, παρά μόνο ο δρόμος της καρδιάς!  Άνθρωποι που βάζουν το προσωπικό τους στοίχημα και το κερδίζουν!!}

_{Αντωνία Παπακωνσταντίνου:  αποφάσισε να τελειώσει το Γυμνάσιο μετά τα 45, όταν ήδη ήταν σύζυγος, μητέρα και γιαγιά! Γιατί; Για να εκδώσει το βιβλίο μαγειρικής της! Μα η Αντωνία δεν σταμάτησε εκεί, συνέχισε στο Λύκειο και μετά τα 50 φοίτησε στο Πανεπιστήμιο!
Το βιβλίο της, «Φοιτήτρια και στη Μαγειρική», βεβαίως και κυκλοφόρησε! Αλλά στάθηκε η αφορμή, για να σπουδάσει η Αντωνία και να προχωρήσει ως άνθρωπος…
Τη συναντήσαμε λίγες μέρες μετά την αποφοίτησή της από το ΕΚΠΑ και μιλήσαμε μαζί της.}

_{Αντωνία, πριν από λίγα χρόνια πέρασες στο Πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας. Προφανώς για τη ζωή σου αυτό υπήρξε κορυφαίο γεγονός. Τι σήμαινε για σένα την ίδια αυτή σου η επιτυχία;
Ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, ένα στοίχημα ζωής! Μια επιτυχία ολόδική μου! Η εισαγωγή μου στο Πανεπιστήμιο ήταν η επιβράβευση για την πολύχρονη προσπάθειά μου! Μια προσπάθεια που ξεκίνησε, όταν αποφάσισα να πάω στο Γυμνάσιο, για να εκδώσω το πρώτο μου βιβλίο με συνταγές μαγειρικής. Καθώς βρέθηκα εκεί, αγάπησα πολύ το Σχολείο! Θες γιατί ήμουνα ώριμη, θες γιατί συνειδητοποίησα τι προσφέρει η Παιδεία, αναζητούσα τη γνώση.. Τότε έβαλα στόχο και το Πανεπιστήμιο, και τα κατάφερα… Κέρδισα το στοίχημα και ανακάλυψα ότι κάθε άνθρωπος έχει πιο μεγάλες δυνάμεις από αυτές που πιστεύει ότι διαθέτει, αρκεί να πιστεύει σε κάποιο σκοπό… Έτσι κι εγώ, στηριγμένη στις δυνάμεις  μου, αγωνίστηκα και δικαιώθηκα.. Το πτυχίο που πήρα δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα «μπράβο» σε εμένα την ίδια!}

_{Φοιτήτρια στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας: από τύχη ή από επιλογή;
Καθαρή επιλογή. Ένοιωθα πως Θεολογία και μαγειρική έχουν πολλά κοινά. Σκεφτείτε τις περιόδους νηστείας, τις διάφορες τελετουργίες της Εκκλησίας μας, τα έθιμα που συνδέονται με τις θρησκευτικές γιορτές μας. Όλα συνδέονται με τη διατροφή μας! Ήθελα να εμβαθύνω και να ανακαλύψω π.χ. γιατί νηστεύουμε, ποιες τροφές και γιατί επιβάλλεται ή απαγορεύεται να καταναλώνονται σε νηστείες, γιατί τρώμε συγκεκριμένα φαγητά σε κάποιες μεγάλες γιορτές. Με ενδιέφερε π.χ. να πληροφορηθώ τι συμβολίζουν τα ποικίλα υλικά που χρησιμοποιούνται στα κόλλυβα, ποια η σχέση διατροφικών συνηθειών της θρησκείας μας με την αρχαιότητα. Υπήρχαν στη Σχολή μαθήματα, όπως η Εορτολογία και η Αγιολογία, που μου έδιναν την ευκαιρία να συνδυάζω τις γιορτές των Αγίων με αυτά που η Παράδοσή μας θέλει να τρώμε κατά τις μέρες  αυτές.}

_{Το να περάσεις στο Πανεπιστήμιο υπήρξε για σένα όνειρο ζωής. Δεν είχε να κάνει με σπουδές για επαγγελματική αποκατάσταση, ήταν το προσωπικό σου στοίχημα για σπουδές για την ίδια τη γνώση. Ο δικός σου ο αγώνας προφανώς και δεν ήταν ο ίδιος με αυτόν των συμμαθητών σου, γιατί κατά την περίοδο της προετοιμασίας σου δεν ήσουν μόνο μαθήτρια, ήσουν και σύζυγος και μητέρα (και μάλιστα παιδιού ΑΜΕΑ) και γιαγιά! Ξενύχτησες, στερήθηκες τα πάντα, για να βρεις χρόνο να διαβάσεις. Έδωσες μεγάλον αγώνα και τα κατάφερες! Τι νομίζεις ότι σου χάρισε το Πανεπιστήμιο; Θεωρείς ότι εκπλήρωσε, εντέλει, τις προσδοκίες σου;
Θεωρώ πως ναι! Το Πανεπιστήμιο μου χάρισε πολύτιμες γνώσεις, μου δημιούργησε κίνητρα να θέλω να εμβαθύνω, σε σημείο που να σκέφτομαι να κάνω ένα μεταπτυχιακό. Κυρίως, όμως, διευρύνθηκαν οι ορίζοντές μου, ανακάλυψα περισσότερα για τον εαυτό μου, ωρίμασα, τολμάω να πω πως έγινα καλύτερος άνθρωπος. Μέσα από τις σπουδές μου στην Κοινωνική Θεολογία διαπίστωσα ότι ισχυροποιήθηκε μέσα μου η αγάπη για τον πλησίον μου, έμαθα πάνω απ’  όλα να μην κρίνω και να προσπαθώ να συγχωρώ.. Συνειδητοποίησα περισσότερο πόσο αξίζει να προσφέρεις και να νοιάζεσαι για τον άλλο… Ταυτόχρονα, πρέπει να επισημάνω πως, όσο βρισκόμουν στη Σχολή, ξέφευγα από τα προσωπικά μου προβλήματα, πως, χάρη στη συναναστροφή μου με τις συμφοιτήτριές μου, έζησα στιγμές ξενοιασιάς, ανεμελιάς και χαλάρωσης, είχα την ευκαιρία να μοιράζομαι ιδέες μαζί τους, να ανακαλύπτω συνταγές του τόπου μας και να διαπιστώνω πόσο πλούσιος και ωραίος είναι ο ελληνικός πολιτισμός, γιατί η μαγειρική κουλτούρα είναι πολιτισμός…}

_{Δεν ήσουν μια συνηθισμένη φοιτήτρια! Ανάμεσα στο Αμφιθέατρο και το διάβασμα, έπρεπε να φροντίζεις και τους γονείς σου, και το σπίτι σου, και τα εγγόνια σου. Δεν σ’  έφταναν αυτά, παράλληλα υποστήριζες με πάθος και μεράκι τη μεγάλη σου αγάπη: τη μαγειρική!  Δοκίμαζες καινούριες συνταγές για το νέο σου βιβλίο, έφτιαξες δικό σου site, το kokkinopipero.gr , έκανες πολλές εμφανίσεις στην τηλεόραση (chef στον αέρα, στον Sky, Γυναίκες, στον Έψιλον, Να’ μαστε, στον Έψιλον)  και το ραδιόφωνο με προτάσεις για τη μέση νοικοκυρά, έγραφες ανελλιπώς συνταγές στην τοπική μας εφημερίδα, παρακολούθησες σεμινάρια μαγειρικής! Είσαι πραγματικά αξιοθαύμαστη! Πώς κατάφερες να τα συνδυάσεις όλα αυτά και να ανταποκριθείς με τόση συνέπεια;
Καθ’  όλη την περίοδο της φοίτησής μου στο Πανεπιστήμιο αντιμετώπισα πολλές και ποικίλες δυσκολίες, γιατί έπρεπε να συνταιριάξω πολλούς και διαφορετικούς ρόλους, ιδιαίτερους και σημαντικούς,  τόσο για εμένα την ίδια προσωπικά, όσο και για την οικογένειά μου!  Ως φοιτήτρια έπρεπε να ανταποκρίνομαι στις απαιτήσεις της Σχολής μου, ως γυναίκα έπρεπε να ανταπεξέλθω στα οικογενειακά μου καθήκοντα. Παράλληλα έπρεπε να φροντίζω για την κάλυψη των προσωπικών μου αναγκών, έπρεπε να βγάζω το μεράκι μου για τη μαγειρική.. Όλα αυτά μοιάζει δύσκολο να συνδυαστούν.. Όμως, όταν σε ό,τι κάνεις υπάρχει η αγάπη, όλα είναι δυνατά! Η αγάπη από τη μια και η ανάγκη να πραγματοποιήσεις το όνειρό σου από την άλλη, σε οπλίζουν και σου δίνουν τη δύναμη να ξεπερνάς τον ίδιο σου τον εαυτό. Για να μπορέσω να ανταπεξέλθω σε όλα αυτά, δούλεψα πολύ σκληρά, με αυταπάρνηση. Στερήθηκα πολλά. Θυσίασα πολλές ευκαιρίες για χαλάρωση, για ψυχαγωγία. Είχα ξεχάσει τις φίλες μου, τις βόλτες στα μαγαζιά. Απέρριψα προτάσεις να εμπλακώ στα κοινά ως υποψήφια δημοτική σύμβουλος σε συνδυασμούς του Δήμου Αιγάλεω και Χαϊδαρίου. Έτσι είναι, δεν μπορείς να τα έχεις όλα, αλλού κερδίζεις, αλλού χάνεις… Αρκεί να ακολουθείς τη φωνή της καρδιάς…. Οι σπουδές δεν μου ήταν κάτι εύκολο, κουράστηκα, στερήθηκα, αλλά θεωρώ ότι άξιζε….}

_{Τι νομίζεις ότι δίδαξες στους έφηβους εγγονούς σου, τον Κώστα και τον Τάσο, με το ζωντανό σου παράδειγμα;
Με τον Κώστα και τον Τάσο, από τότε που ήταν μικρά παιδιά,  έχουμε κάνει πάμπολλες συζητήσεις γύρω από θέματα ήθους. Έχω προσπαθήσει να τους εμφυσήσω σωστές αρχές και αξίες, να τους τους περάσω σωστές απόψεις για τις ανθρώπινες σχέσεις, για τη φιλία, για την αξία της εργασίας. Έχω προσπαθήσει να τους πω ότι ο άνθρωπος πρέπει να προσπαθεί διαρκώς να γίνεται όλο και καλύτερος, να θέτει υγιείς στόχους στη ζωή του. Τώρα πια που μεγάλωσαν, νομίζω ότι μπορώ να τους δείχνω έμπρακτα τον δρόμο της ζωής. Μέσα από την πολύχρονη προσπάθειά μου την οποία και βίωσαν, διαπίστωσαν έμπρακτα πως όλα είναι δυνατόν να τα αποκτήσει ο άνθρωπος, αρκεί να το θέλει, αρκεί να πιστέψει στο όνειρό του, γιατί τότε θα δουλέψει σκληρά και με αποφασιστικότητα. Νομίζω πως αυτό που τους δίδαξα είναι ότι τίποτα δεν χαρίζεται, ότι όλα κερδίζονται με αγώνα και πως, όταν ο στόχος κατακτιέται με τις δικές σου δυνάμεις και μόνο, η ηθική ικανοποίηση που παίρνεις είναι τόσο μεγάλη, που μεμιάς ξεχνάς όλα αυτά που σε ταλαιπώρησαν…..}

_{Φοίτησες στην Κοινωνική Θεολογία. Επηρέασαν οι σπουδές σου τη σχέση σου με τον Θεό; Τι είναι, για εσένα, πλέον ο Θεός;
Προφανώς και οι σπουδές μου σ’  αυτήν την Σχολή επηρέασαν τη σχέση μου με τον Θεό. Χάρη σε κάποιους φωτισμένους δασκάλους, εμβάθυνα στα θεολογικά θέματα και αποκαλύφθηκαν μέσα μου αλήθειες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αισθάνομαι πλέον πιο κοντά στον Θεό. Ξέρετε, για να βρούμε τον Θεό, για να έρθει ο Θεός κοντά μας, πρέπει εμείς να θέλουμε… Ο Θεός είναι κάτι το υπερλογικό, κάτι το υπερφυσικό, κάτι που δεν μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος με τα δικά του δεδομένα. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη τον Θεό, έχει ανάγκη κάπου να ακουμπάει, κάπου να ελπίζει. Για εμένα ο Θεός είναι αγάπη. Αυτή η αγάπη είναι που φέρνει τη γαλήνη και την ηρεμία στην ψυχή του ανθρώπου. Με την αγάπη βλέπεις καθαρά, το μίσος σε τυφλώνει. Τον Θεό τον υπηρετείς με πράξεις, με αυτά που κάνεις για τον συνάνθρωπό σου. Νομίζω πως τον Θεό τον νοιώθεις, όταν έχεις ψυχή καθαρή..}

_{Όταν πήρες το πτυχίο, έγραψες στο Facebook: «Επιτέλους, έφτασα στην Ιθάκη μου!!». Παρακολουθώντας, όμως την πορεία σου, εύκολα διαπιστώνει κανείς, ότι ένα ανήσυχο πνεύμα, σαν και εσένα, ποτέ δεν σταματάει, ποτέ δεν βολεύεται… Ο Οδυσσέας έφτασε εντέλει στην Ιθάκη του, αλλά δεν «έριξε άγκυρα»...  Ξανάφυγε για νέες περιπέτειες!!!! Εσύ;
Μου φαίνεται πως κι εγώ θα ξαναφύγω, πως θα πετάξω… Είμαι πράγματι από τη φύση μου ανήσυχη, μοιάζει να θέλω πάντα περισσότερα από όσα μπορώ… Κι αυτό έχει κόστος… Αυτή τη στιγμή, που ένας  σημαντικός και καθοριστικός κύκλος της ζωής μου έκλεισε, αρχίζω πάλι να κάνω όνειρα, να κάνω σχέδια για το μέλλον… Θα μου άρεσε πολύ να κάνω ένα μεταπτυχιακό! Κάτι τέτοιο βέβαια είναι πολύ πιο δύσκολο από ένα απλό πτυχίο, είναι ιδιαίτερα απαιτητικό.. Από την άλλη, όμως, υπάρχει και η μεγάλη μου αγάπη για τη μαγειρική, που είναι σπουδαία τέχνη, που απαιτεί αφοσίωση και πολύ πολύ χρόνο… Είναι νωρίς ακόμη να αποφασίσω τι θα κάνω.. Γνωρίζω, όμως, καλά πως δεν μπορώ να υπηρετήσω ταυτόχρονα και τις δυο μου αυτές αγάπες, γιατί δεν θα μπορώ να τους αφοσιωθώ στον απαιτούμενο βαθμό, και κατ΄ αυτόν τον τρόπο θα τις αδικήσω….}  

_{Μίνα Ζαμπούνη}