Εδώ και αρκετό διάστημα η τοπική μας κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό σχετικά με την επικείμενη δημιουργία Κέντρων Κράτησης Μεταναστών ή Κέντρων Φιλοξενίας Κακοποιημένων Γυναικών και Απροστάτευτων παιδιών. Καταθέτω τις σκέψεις μου, με γνώμονα την ουσιαστική κοινωνική φροντίδα για κακοποιημένες γυναίκες και παιδιά, πέρα από τις "φιλανθρωπίες" και τις πολιτικές "ευκολίες".


 
Το αίτημα για "κλείσιμο όλων των Κέντρων Κράτησης στην Ευρώπη", που βάζει το "4ο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ", σε συνδυασμό με μια άνευ όρων νομιμοποίηση των μεταναστών στην Ευρώπη, είναι ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ και ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ, αφού ταυτίζεται με την πολιτική του εργοδοτικού κεφαλαίου για μαζικές εισαγωγές Ξένων εργατών, τουλάχιστον 135.000.000 ατόμων ως το 2025.

Τα "Κέντρα Κράτησης" τα δημιούργησαν για να εισάγουν εκατομμύρια χέρια, για να γκρεμίσουν τις κατακτήσεις και τις θέσεις εργασίας των ντόπιων εργατών.

Το εργατικό - προοδευτικό κίνημα κάθε χώρας πρέπει να ΑΠΑΙΤΗΣΕΙ το "κλείσιμο των Κέντρων Κράτησης" των ξένων εργατών, με την επιστροφή στις πατρίδες τους για όσους το επιθυμούν, όπου δεν υπάρχει εμπόλεμη σύρραξη, με άμεση και μονομερή καταγγελία της Συνθήκης του Δουβλίνο (ΙΙ)  (που απαγορεύει την μετακίνηση στις χώρες καταγωγής των μεταναστών) ώστε να υπάρχει δυνατότητα χορήγησης νόμιμης άδειας προκειμένου να μεταβούν σε όποια χώρα προτίμησής τους θέλουν.

Το γενικόλογο "σύνθημα" όχι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (Πρώην Λοιμωδών - Σκαραμαγκάς) δεν είναι γόνιμο. Σύμφωνα με το σχετικό διάταγμα προβλέπονται και ονοματίζονται ως "Κέντρα Φιλοξενίας γυναικών κακοποιημένων και απροστάτευτων παιδιών". 

Τα ερωτήματα που μπαίνουν και πρέπει να απαντηθούν είναι:
α. Οι κακοποιημένες γυναίκες να βρίσκονται στο δρόμο νύχτα - μέρα κάνοντας (άστεγες κατά κανόνα) οποιαδήποτε δουλειά, και κύρια την "ευκολότερη" που είναι αυτή της "έκδοσής" τους, με οποιουσδήποτε κινδύνους αυτό συνεπάγεται για τις ίδιες και όσους έρχονται "σ΄ επαφή" μαζί τους;
β. Τα απροστάτευτα παιδιά να γυρίζουν στα φανάρια των δρόμων με τον ολοφάνερο και χειροπιαστό κίνδυνο αγοραπωλησίας τους, αρπαγής τους, σεξουαλικής τους εκμετάλλευσης;

Τα ζητούμενα για τα πιο πάνω Κέντρα και αυτό που πρέπει να διεκδικηθεί με κάθε μέσο απ΄ τις τοπικές κοινωνίες και τους εκφραστές τους είναι:


Δημιουργία "Κέντρων - Ξενώνων Φιλοξενίας" όμοια με τις λειτουργούσες ακόμη δομές ψυχικής υγείας, για στέγαση μέσα σε πραγματικά ανθρώπινες συνθήκες. Δηλαδή με την προσφορά ένδυσης - διατροφής, παιδείας για τα παιδιά στον τόπο διαμονής τους, ισότιμα με τα "κανονικά". Ακόμη, πλήρους και δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης με γιατρούς όλων των ειδικοτήτων, και με στόχο και προοπτική κοινωνικής και εργασιακής αποκατάστασής τους, κύρια σε δημοτικούς, δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς. Προϋπόθεση η σύσταση ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους (σήμερα έχει διαλυθεί και ό,τι υπήρχε από αυτό).

Τα παραπάνω θα καταργήσουν στην πράξη την συστηματική εγκαθίδρυση και συντήρηση της "φιλανθρωπίας", γεγονός που θ΄ ανυψώσει το καταρρακωμένο ηθικό των εχουσών ανάγκη και θ΄ αποκαταστήσει, στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, τον ψυχικό τους κόσμο, αφού θα νιώθουν πρώτα και κύρια την χρησιμότητά τους για τους ίδιες, αλλά και για την κοινωνία, στις δραστηριότητες της οποίας θα συμμετέχουν μαζί με όλες τις εργαζόμενες γυναίκες στον ίδιο βαθμό.

 

 

Κώστας Ασπρογέρακας
 υποψήφιος δήμαρχος επικεφαλής της δημοτικής κίνησης Χαϊδαρίου "Διάφανος Δήμος"